Je hoeft niet altijd je gelijk te halen

Als er iemand is die alles weet over ruzie maken dan is het Serge Ornelis. Hij is al 25 jaar trainer in communicatie, conflicthantering en leiderschap en was ooit hoofd van de interne bemiddelingsdienst van het ministerie van Defensie. Ruzie is niet leuk. Er zijn maar heel weinig mensen die het fijn vinden om ruzie te maken. Toch overkomt het ons allemaal weleens dat we in een ruzie belanden. Op een duidelijke wijze legt Ornelis in zijn boek Met slaande deuren uit wat er voor emoties loskomen bij het ontstaan en maken van ruzie.

Er is een groot verschil tussen conflicthantering en ruzie maken, leren we in het eerste hoofdstuk. Een conflict heb je. Ruzie maak je. Een ruzie die uit de hand loopt, kan enorme schade veroorzaken. We krijgen een aantal duidelijke voorbeelden van ruzies en conflicten en wat de beste strategie is om daarmee om te gaan. Er zijn nogal wat oplossingsmogelijkheden als het om een conflict gaat. Het mooiste is als je uitkomt op een win-win situatie. Iets wat je bij conflicten in de politiek vaak tegenkomt.

Het tweede hoofdstuk maakt duidelijk waar ruzie nu eigenlijk over gaat. Als mens willen wij gezien, erkend en gerespecteerd worden. Bij een conflict hebben de partijen allebei een andere mening, maar bij een ruzie ervaar je een meningsverschil als een aanval op je persoon. Je wordt afgewezen en gekrenkt. Het is ineens allemaal heel persoonlijk en vol emoties en gevoelens van onrecht dat je wordt aangedaan. De schrijver geeft een paar bijzondere voorbeelden van erkenning en miskenning en waar die toe kunnen leiden; niet alleen in persoonlijke relaties maar ook in de politiek en op het wereldtoneel. Miskenning kan verstrekkende gevolgen hebben voor de hele wereld.

Aan de hand van een aantal gesprekken tussen de auteur en zijn vrouw laat hij zien hoe een meningsverschil door beide partijen op een heel andere wijze geïnterpreteerd kan worden en hoe er op die manier vrij snel een ruzie ontstaat. Hij ontleedt de rol van emoties als boosheid en verdriet in een ruzie op zodanige wijze dat je daar in het vervolg toch anders naar gaat kijken. We gaan daarna uitpluizen waarom we ruzie krijgen maar ook soms ruzie zoeken. Het gaat over het stellen van grenzen en over de bewaking van de privéruimte. Hoe een ruzie kan ontstaan als beide partijen een bepaald verwachtingspatroon hebben waar niet aan wordt voldaan. Niet alleen tussen personen maar ook tussen personeel van organisaties en klanten. Ook daar liggen de conflictsituaties, die snel kunnen uitmonden in ruzie, voor het oprapen.

Er valt over ruzie echt heel veel te leren. We zien het hoofdstuk “Over lange tenen en gevoelige zieltjes” en denken dan dat het niet over ons gaat maar daar kun je je lelijk in vergissen. We leren hoe een ruzie ontspoort en uiteraard ook hoe je dat kunt voorkomen. Kun je een ruzie helemaal vermijden? En hoe word je je emoties de baas? Is ruzie altijd verkeerd of kun je ook op een goede en opbouwende manier ruzie maken? Het antwoord op die vraag is ja, dat kan. Een ruzie zorgt er ook voor dat mensen elkaar beter leren kennen en het kan een relatie versterken.

Mede door de vele duidelijke voorbeelden is Met slaande deuren een boek dat van begin tot eind blijft boeien. Uiteraard zal de lezer veel situaties herkennen want de bron van een ruzie of een conflict komt vaak uit dezelfde hoek en wordt omgeven door herkenbare emoties. Een heel belangrijk punt dat de auteur aansnijdt is dat je niet altijd gelijk hoeft te krijgen. Een ruzie kan heel goed op bevredigende wijze eindigen zonder dat je je gelijk hebt gehaald. Wie dat leert is al een heel eind op weg naar de kunst van goed ruziemaken.