Onschuldig en weer vrij maar toch levenslang

De Puttense moordzaak is één van de grootste gerechtelijke dwalingen in Nederland en vrijwel iedereen heeft van de zaak wel iets gehoord of meegekregen. Twee mannen die werden veroordeeld en na 7 jaar weer vrijkwamen. Pas na hun vrijlating in 2002 werden ze alsnog vrijgesproken van de moord op de 23-jarige stewardess Christel Ambrosius. Jaren daarna, in 2008, werd de echte dader aangehouden en veroordeeld. Over de Puttense moordzaak zijn eerder boeken geschreven door oud-hoofdcommissaris Blaauw, die samen met Peter R. de Vries en zijn medewerkers jarenlang bezig is geweest om deze zaak op te lossen. Zijn boeken zijn een reconstructie van de hele zaak alsmede de volledige geschiedenis tot en met de veroordeling van de werkelijke dader.

Het is goed om zo'n zaak tot in detail te reconstrueren want daar leren we wellicht van in de hoop dat het niet nog een keer zal gebeuren. Gezien alle details in de zaak ben je daar, na lezing van dit boek, niet meer zo zeker van. Want als dit boek iets duidelijk maakt dan is het wel dat het eigenlijk iedereen zomaar kan overkomen. Opgepakt worden en ondanks het feit dat er geen snippertje bewijs is toch schuldig bevonden worden en voor jaren de gevangenis ingaan. Natuurlijk is het voor de onschuldig veroordeelde het allerergst maar we vergeten vaak ook dat er een thuisfront is. In het geval van Herman du-Bois is er een vrouw met twee nog heel jonge kinderen. Anja du-Bois heeft na al die jaren haar eigen verhaal gedaan en belicht de hele zaak dus van de andere kant; haar kant en die van de kinderen. Ze heeft er al die jaren alleen voorgestaan en wist van het begin af aan dat haar man onschuldig was. Dat kan ook niet anders als hij naast je op de bank zat op het tijdstip van de moord. Geen seconde heeft ze ooit getwijfeld aan zijn onschuld en altijd is ze blijven vechten voor zijn zaak.

Ondertussen moesten er wel twee kinderen grootgebracht worden. Ze probeert uit alle macht haar gezin zo normaal mogelijk draaiende te houden. Gelukkig zijn er veel mensen die haar onvoorwaardelijk zijn blijven steunen. Helaas lezen we ook veel over mensen die haar zeer onheus behandelen. Ze is zo fatsoenlijk om hen niet met naam en toenaam te noemen maar in de omschrijvingen zullen veel mensen zich vast herkennen. Het lukt Anja maar gedeeltelijk om het hoofd boven water te houden. Als Herman na 7 jaar in de gevangenis weer op de stoep staat heeft het gezin enorme schulden. Bovendien zijn ze geen van beiden meer de mensen die ze waren voor al deze ellende begon. Ze moeten opnieuw leren met elkaar te leven en dat valt niet mee. Ze redden het maar vraag niet hoe. De kinderen zijn ook ouder geworden en ook die moeten opnieuw een relatie opbouwen met hun vader. Met de oudste zoon gaat het niet goed. Hij raakt aan de drugs maar wil gelukkig wel geholpen worden. Na de vrijspraak ontvangt Herman een forse schadevergoeding en weer moeten ze zich wapenen tegen absurde jaloerse reacties uit de omgeving.

Alsof je verwoeste levens kunt goedmaken met geld. Dat is zeker niet het geval. De schulden moeten afbetaald en veel zaken zijn in geen jaren vervangen of aangeschaft. Uit de berichten in de pers van het afgelopen halfjaar blijkt wel dat het dit gezin nog altijd niet meezit. Het geld is inmiddels uitgegeven, beiden zijn werkloos en Herman is in de gevangenis terechtgekomen onder verdenking van drugshandel. Hoe dat zal aflopen zal de tijd leren. Maar de weerbaarheid is weg en we kunnen niet anders concluderen dan dat we hier met gebroken mensen te maken hebben.

Anja du-Bois heeft het boek niet zelf geschreven maar haar verhaal verteld aan co-auteur Marlou Roossink. Het is uitermate knap hoe Marlou Roossink erin geslaagd is om dit boek in de ik-vorm te schrijven en je vanaf de eerste pagina de indruk te geven dat je tegenover Anja du-Bois aan de keukentafel zit. Je kunt ook niet anders dan blijven lezen want het is een indrukwekkend verhaal dat wordt voorafgegaan door een voorwoord van Peter R. de Vries. Tijdens dat voorwoord weet je al dat je dit boek in één ruk gaat uitlezen. Of Anja en Herman ooit nog los zullen komen van deze bittere jaren is nog maar de vraag. Maar na lezing van dit boek gun je ze dat van harte.