Omdat het van moeder moest

Een opzienbarend en luguber krantenbericht in 2015: Piet van der Molen uit Oirsbeek in Limburg wordt gearresteerd. Hij heeft het dode lichaam van zijn moeder al twee en een half jaar in huis gehouden. Hij heeft het overlijden geheim gehouden en in plaats van een uitvaart te regelen zijn moeder in een tot kist omgebouwde kast opgeborgen. Hij blijft daardoor naast zijn eigen bijstandsuitkering ook de AOW en pensioenuitkering van zijn moeder ontvangen en kan in het ouderlijk huis blijven wonen.

Joris van Casteren (1976) is een Nederlandse schrijver, dichter en journalist. Hij studeerde aan de Utrechtse School voor Journalistiek en later filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij werkte eerst bij regionale kranten als Dagblad Flevoland en de Zwolse Courant en daarna bij landelijke dag- en weekbladen zoals NRC, De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland. Hij heeft zich gespecialiseerd in reportages en zoekt de achtergronden uit van spraakmakende gebeurtenissen. Hij maakt, gegrepen door het bericht uit Oirsbeek, contact met Piet die hem, tot zijn eigen verbazing, toelaat in zijn leven. Piet gaat eronder gebukt dat zijn omgeving hem niet begrijpt en vindt het prima dat Van Casteren het verhaal opschrijft.

In Moeders lichaam lopen twee verhaallijnen door elkaar. Een lijn verhaalt wat er gebeurde nadat de politie het dode lichaam in huis vond en Piet werd aangehouden. Het beschrijft de reactie van Piet en van zijn omgeving en loopt door tot en met de rechtszaak en veroordeling. De andere verhaallijn beschrijft de voorgeschiedenis en probeert te achterhalen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Op basis van het openhartige verhaal van Piet zelf spreekt de auteur met 25 personen zoals familie, buren, vrienden en andere personen uit Piets omgeving en leven. Daarmee wordt niet alleen het verhaal van Piet gecheckt, maar die contacten leveren ook veel informatie en nieuwe invalshoeken op. Daaruit komt het beeld naar voren van een slecht verzorgde, kinderloze vrijgezel, die zonder broers en zussen opgroeide en door zijn ouders, vooral door de dominante moeder, enorm werd gecontroleerd en verwend. Hij heeft nog nooit gewerkt en is dat ook niet van plan om allerlei wereldvreemde ideeën. In het enorm vervuilde huis huist ook een half verwilderde kattenkolonie, die met exclusief voedsel worden verwend. In de kelder staan diverse dozen met kattenlijkjes, want van dieren kan geen afscheid worden genomen.

In Moeders Lichaam geeft Van Gasteren een inkijk in het dorpsleven en beschrijft de mensen rondom Piet. Hij laat zich leiden door nieuwsgierigheid en verwondering en gebruikt milde ironie bij de beschrijving van de bizarre en soms onsmakelijke gebeurtenissen. Hij spaart de personen daarbij zeker niet. Maar nergens is de beschrijving over de top en worden mensen belachelijk gemaakt. Dat maakt het boek tot een boeiende reportage.