Leven is niet eenvoudig

Vlak bij elkaar wonen mensen die heel verschillend zijn en toch ook weer niet. Rus Ordelman houdt zich in leven in een illegaal bouwsel sinds zijn moeder hem heeft verlaten met achterlating van haar pinpas, waarmee hij elke dag een tientje pint voor boodschappen en koffie. Een brief met een hoge belastingaanslag zet zijn leven helemaal op zijn kop. Laura, de secretaresse, oefent voortdurend haar houding, kleding en tekst om met haar kantoorgenoten contact te maken en geaccepteerd te worden. Vol verwachting gaat ze in op de, zelf verstuurde, uitnodiging voor het afdelingsfeest. Meneer Lucas houdt zich schuil voor de buitenwereld die hem in zijn optiek ernstig bedreigt. Een eervolle uitnodiging van de koningin voor de jaarlijkse herdenkingsdienst zal hem eindelijk erkenning geven. De bejaarde mevrouw Blauw heeft zich geheel geïdentificeerd met de figuren uit haar dagelijkse soap. Het bericht dat de soap stopt is volslagen onaanvaardbaar voor haar en ze gaat erop af. De jonge Marokkaanse Ashraf wil zich ontworstelen aan het sombere perspectief dat zijn milieu hem biedt en ziet met de aankoop van een bestelbus een geslaagd leven als directeur van een bloeiend koeriersbedrijf voor zich. Bij al deze personen loopt het, als er iets gebeurt, voortdurend anders dan gedacht en loopt het vooral mis.

Bette Adriaanse (1984) is beeldend kunstenaar en schrijver. Ze studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en behaalde een master in Creative Writing aan de universiteit van Oxford in 2010. Haar debuut Post voor Rus Ordelman verscheen eerst in Amerika met de titel Rus Like Everyone Else.

Post voor Rus Ordelman is in korte hoofdstukken opgebouwd. Na een introductie van alle figuren wordt gaandeweg duidelijk waarin hun wereldvreemdheid en gekte zit, hoe die zich ontwikkelt en wat zij onderling al met elkaar te maken hebben of gaandeweg krijgen. Personen en situaties worden heel beeldend beschreven. Zij lijken heel gewoon; het zouden jouw buren kunnen zijn. De gemeenschappelijke factor is, behalve de buurt waarin zij wonen, vooral het gebrek aan sociale vaardigheden om zich in de wereld staande te houden. Dat maakt dat zij niet adequaat kunnen reageren op gebeurtenissen. Die zitten hen ook niet mee. De auteur heeft bij iedere persoon gekozen voor ontwikkelingen die buitensporig vreemd zijn. Voortdurend ontstaan misverstanden en zijn situaties kafkaiaans. Volgens de beschrijving is de postbode die in de buurt de post verzorgt de verbindende factor, maar dat wordt niet erg aannemelijk uitgewerkt.

Post voor Rus Ordelman is vlot geschreven en leest gemakkelijk. Het verhaal is soms hilarisch, maar door de voortdurende overdrijving juist ook voorspelbaar en daardoor soms ook saai. Het zou de leesbaarheid en spanning ten goede komen als de overdrijving iets minder was.