Strijd, liefde en hoop

Na mijn eerdere positieve ervaring met Firefly Lane had ik hoge verwachtingen van De weg naar huis: sterke personages en veel (moeilijke) emoties. Kristin Hannah stelt ook deze keer niet teleur. Het verhaal voelt levensecht en de personages lijken zo uit het echte leven te stappen. Vooral de familie Zarkades – met Jolene, Michael en hun dochters Betsy en Lulu – is geloofwaardig en aangrijpend uitgewerkt. Vooral Betsy stal mijn hart met haar herkenbare pubergedrag en liefde voor haar zusje. De verhaallijn rondom Jolene’s PTSS raakt, al had de innerlijke strijd nog meer diepgang mogen krijgen. De schrijfstijl is vlot en beeldend, waardoor je makkelijk in het verhaal wordt meegezogen. De thematiek rondom loyaliteit aan het leger voelt soms erg Amerikaans aan, maar de focus op herstel en familie maakt veel goed. Hoewel het boek me minder emotioneel raakte dan verwacht, blijft De weg naar huis een mooie, indrukwekkende roman over strijd, liefde en hoop.