Gilbert; lezenswaardig maar geen 'must read'!

Heb het boek van Elizabeth Gilbert gelezen (helemaal en niet weggelegd analoog aan enkele recensies). Het had duidelijk wèl een verhaal en ik had de indruk dat ik een (auto)biografie zat te lezen. Door de vele traceerbare wetenschappelijkheden en namen deed het ook zeer realistisch aan.
De hoofdpersoon, althans na tig bladzijden, Alma komt op mij over als een vrouw met vele uitersten of tegenstrijdigheden. Zo benadert ze de botanische wereld aanvankelijk om haar heen vanuit een hermeneutische inslag om zich daarna volledig op de empirische positivistische richting te storten. Alles moet aantoonbaar, verifieerbaar zijn. Dan geeft ze zich volledig aan Ambrose Pike, een representanten van alles waar ze niets mee heeft: Engelen, het vuur, de occulte, telepathie. Later noemt ze hem een mislukt experiment of evolutionaire mutatie. Verder geeft ze aan in bescheidenheid te willen leven, maar zwelgt als ze erkenning krijgt van Wallace: ‘Dat betekent dat we met z’n drieën waren…’. Mooi hier de emotionele terugkoppeling naar haar jeugd.
Zoals ook in het boek van Griet Op de Beek ‘Kom hier dat ik u kus’, wordt hier duidelijk dat de (hoofd)persoon de resultante is van aanleg en opvoeding; een opvoeding waar kennis centraal staat naast goede manieren kenmerkend voor de 19de eeuw. Relevant in deze wordt in de psychologie naast nature en nurture altijd de eigen inbreng/omgeving geduid: wie kom je tegen en wat overkomt je. Hier speelt Hanneke een grote rol…. zij opent de ogen van de hoofdpersoon en werkt als een levens katalysator.
Het boek boeit, is geen page turner maar de filosofisch wetenschappelijke overdenkingen doen allemaal wat naïef wellicht 19de-eeuws aan. Wat wel een interessant punt is, is het Prudence-probleem. Darwin was daar handig omheen gefietst en de niet God genoemde ‘almachtige’ in de verklaring van Wallace biedt/bood ook geen uitkomst. Waarom zijn de ratio, het geweten, de morele zelfverantwoordelijke zelfbepaling (genoemd door Langeveld) hier niet opgevoerd. Wellicht kwam dat inzicht later.
Kortom een mooi geschreven boek en helemaal uitgelezen (…) zelfs niet met tegenzin, maar een aanrader zou ik het niet willen noemen en tot slot heeft het mij niet het hart van alle dingen laten zien. Toch kan ik me voorstellen dat mensen zich in bepaalde ontwikkelingen en of personen herkennen. Op de kaft voor staat Roman en weer ben ik me bewust van het feit dat de thriller mij meer ligt. En bij grotere botanische kennis ligt ook geen ambitie.