Het grijpt je bij de keel en kruipt langzaam onder je huid!

Ik ben de dood – Chris Carter

Zeven dagen na de ontvoering van een twintigjarige vrouw wordt op een grasveld dicht bij de internationale luchthaven van Los Angeles haar lichaam gevonden. Haar ledematen zijn zo neergelegd dat ze een ster lijken te vormen. Uit de autopsie blijkt dat de vrouw op een verschrikkelijke manier is vermoord. Maar er wordt meer ontdekt…
Rechercheur Robert Hunter krijgt de zaak toegewezen en wordt vrijwel direct geconfronteerd met een tweede slachtoffer. Hij realiseert zich dat hij snel moet zijn, want deze moordenaar lijkt voor niets of niemand terug te deinzen. Kan Hunter de mysterieuze crimineel stoppen?

Ik ben de dood is het zevende deel in de Robert Hunter-serie en prima zelfstandig te lezen. Maar doe jezelf een plezier en lees de boeken allemaal en liefst op volgorde. De echte thrillerliefhebber zal smullen van elk boek en zit bijna 400 bladzijden lang met ingehouden adem op het puntje van de stoel.

Ik ben de dood is wederom spannend vanaf de eerste bladzijde, het grijpt je bij de keel en kruipt daarna langzaam onder je huid. Want de schrijfstijl is niet alleen prettig en vlot, maar ook gruwelijk, huiveringwekkend en bloederig. Precies zoals je het wilt hebben als je een boek leest waarin het onderzoek op een seriemoordenaar centraal staat.

Door de kleine details die telkens gegeven worden tijdens het onderzoek en de autopsie, lijkt het alsof je als lezer zelf deelneemt aan het onderzoek. Het perspectief wisselt voortdurend tussen rechercheurs, dader en slachtoffer, waardoor je niet alleen het duo Hunter en Garcia (nog) beter leert kennen, maar ook dader en doodsbange slachtoffers een menselijk gezicht krijgen. Als de moordenaar dan voortdurend een spelletje probeert te spelen met de briljante geest van Hunter, heb je de basis voor opnieuw een heerlijke thriller en heeft het de 5 sterren weer dik verdiend!

5 ★

Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.