Lezersrecensie
Omlopen
Omlopen – Yvon Schedler
Vastgelopen in het labyrint van haar leven, worstelt een vrouw met de spanning tussen stabiliteit en avontuur. Haar wereld lijkt op de onmogelijke constructies van M.C. Escher, een complexe puzzel zonder duidelijke uitweg. De cyclus van verdriet en machteloosheid wordt haar te veel en uit angst voor zowel de toekomst als het verleden, besluit ze alleen op pad te gaan. Haar reis begint in Maastricht, met als doel ooit Rome te bereiken langs de Via Francigena. Onderweg vecht ze tegen innerlijke demonen en de overweldigende kracht van de natuur. Ze trotseert de elementen, van verraderlijke modderige paden, verzengende hitte en meedogenloze onweersbuien tot de vervreemding van het alledaagse leven. Terwijl ze verder loopt, verandert haar pelgrimstocht in een zoektocht naar perspectief en vrijheid, een missie zonder vastomlijnd einde. De weg is zwaar maar iedere stap, hoe uitdagend ook, brengt haar dichter bij een nieuw begin. Hoe haar reis eindigt? Misschien is het de reis zelf die het antwoord brengt.
Heel even twijfelde ik bij de vraag of dit een boek voor mij was. Ik ben namelijk niet echt een fervent wandelaar. Een wandelingetje van een half uur, drie kwartier is meer dan genoeg voor mij en dat hoeft ook niet perse elke dag. Mijn ouders echter wandelden graag en maakten lange tochten. Mijn vader liep meer dan eens met familie de Nijmeegse Vierdaagse en termen als Pieterpad en Santiago de Compostela zijn me dan ook niet vreemd. Het trok me over de streep en maakte me toch nieuwsgierig naar haar verhaal.
En al snel nadat ik begon met lezen raakte ik steeds meer geboeid. De schrijfstijl van de auteur is zo boeiend en beeldend dat het net lijkt of je met haar mee loopt. Je ziet de omgeving veranderen met elk landschap dat ze doorkruist en je ontmoet de personen die ze onderweg tegenkomt. Ik beleefde het hele avontuur als het ware met haar en heel even voelde ik me dan ook een heel klein beetje een echte pelgrim.
Al lezend besefte ik dat we allemaal onze eigen weg gaan, met onze eigen rugzak en onze eigen vragen en verlangens. De groei die we onderweg meemaken is minstens zo belangrijk als het doel dat we hopen te bereiken. Bedankt Yvon dat ik op deze manier een stukje van jouw weg met je mee kon gaan!
4 ★
Bedankt Palmslag voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Vastgelopen in het labyrint van haar leven, worstelt een vrouw met de spanning tussen stabiliteit en avontuur. Haar wereld lijkt op de onmogelijke constructies van M.C. Escher, een complexe puzzel zonder duidelijke uitweg. De cyclus van verdriet en machteloosheid wordt haar te veel en uit angst voor zowel de toekomst als het verleden, besluit ze alleen op pad te gaan. Haar reis begint in Maastricht, met als doel ooit Rome te bereiken langs de Via Francigena. Onderweg vecht ze tegen innerlijke demonen en de overweldigende kracht van de natuur. Ze trotseert de elementen, van verraderlijke modderige paden, verzengende hitte en meedogenloze onweersbuien tot de vervreemding van het alledaagse leven. Terwijl ze verder loopt, verandert haar pelgrimstocht in een zoektocht naar perspectief en vrijheid, een missie zonder vastomlijnd einde. De weg is zwaar maar iedere stap, hoe uitdagend ook, brengt haar dichter bij een nieuw begin. Hoe haar reis eindigt? Misschien is het de reis zelf die het antwoord brengt.
Heel even twijfelde ik bij de vraag of dit een boek voor mij was. Ik ben namelijk niet echt een fervent wandelaar. Een wandelingetje van een half uur, drie kwartier is meer dan genoeg voor mij en dat hoeft ook niet perse elke dag. Mijn ouders echter wandelden graag en maakten lange tochten. Mijn vader liep meer dan eens met familie de Nijmeegse Vierdaagse en termen als Pieterpad en Santiago de Compostela zijn me dan ook niet vreemd. Het trok me over de streep en maakte me toch nieuwsgierig naar haar verhaal.
En al snel nadat ik begon met lezen raakte ik steeds meer geboeid. De schrijfstijl van de auteur is zo boeiend en beeldend dat het net lijkt of je met haar mee loopt. Je ziet de omgeving veranderen met elk landschap dat ze doorkruist en je ontmoet de personen die ze onderweg tegenkomt. Ik beleefde het hele avontuur als het ware met haar en heel even voelde ik me dan ook een heel klein beetje een echte pelgrim.
Al lezend besefte ik dat we allemaal onze eigen weg gaan, met onze eigen rugzak en onze eigen vragen en verlangens. De groei die we onderweg meemaken is minstens zo belangrijk als het doel dat we hopen te bereiken. Bedankt Yvon dat ik op deze manier een stukje van jouw weg met je mee kon gaan!
4 ★
Bedankt Palmslag voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
1
Reageer op deze recensie