Hebban recensie
Vlot en pittig
Sabine Thiesler is geboren in Berlijn in 1957. Ze heeft meerdere talenten, want naast het schrijven, acteert ze ook. Voordat Thiesler als actrice op het toneel en de televisie verscheen, studeerde ze Duitse literatuur en theaterstudies. Ook schreef ze enkele scenarios voor bekende Duitse televisieseries zoals Tatort. De kinderverzamelaar is Thieslers debuut. Voordat dit boek werd vertaald in het Nederlands, verscheen haar tweede boek, Huis van stilte, onlangs op de Nederlandse markt.
Tijdens hun vakantie in het prachtige Italiaanse Toscane, komt Felix, het zoontje van Anne en Harald, niet naar binnen als zijn moeder hem roept voor het avondeten. Het ergste wat een ouder kan overkomen is daadwerkelijk gebeurd: Felix is vermist en tevens onvindbaar.
Zijn ouders geven de hoop na twee weken zoeken uiteindelijk op. Ze keren zonder Felix terug naar hun thuisland, Duitsland. Opmerkelijk feit is dat het lijkje niet wordt gevonden.
Na tien jaar besluit Anne in haar eentje, zonder haar man Harald met wie ze na de vermissing van hun zoontje geen goed gesprek meer kan voeren, terug te gaan naar de plek des onheils.
Met een klein sprankje hoop dat haar zoon nog in leven is en op een dag in levende lijve voor haar zal staan, neemt ze beslissingen die haar erg dicht bij de moordenaar brengen.
Jaren voordat Anne en Harald met hun zoon Felix naar Italië gingen, werden er in Duitsland ongeveer om de drie jaar kleine blonde jongetjes vermoord en door de moordenaar aan de politie gepresenteerd alsof de arme schepsels nog in leven waren. Toen deze brutale moorden ineens voorbij bleken te zijn, nam men aan dat de moordenaar was verhuisd of misschien was overleden. Ook moordenaars hebben niet het eeuwige leven.
Rechercheur Mareike Koswig zit het echter allemaal niet lekker. Als ze bij toeval een documentaire op tv ziet over een aantal onopgeloste kindermoorden in Toscane, boekt ze direct een vakantie voor haar en haar vriendin en hun twee geadopteerde kinderen, dochter Edda en zoon Jan, naar Italië. Ze verteld haar vriendin niets over de kindermoordenaar, een leugentje om bestwil omdat ze simpelweg teveel met haar recherchewerk bezig is. Wat ze echter niet had kunnen voorspellen is dat de kindermoordenaar in haar zoontje Jan een perfect slachtoffer ziet voor zijn volgende daad.
De kindermoordenaar is een vriendelijke, knap uitziende man, door sommige mensen wel de engel genoemd. In het dorp waar hij woont koestert men hem om zijn opmerkelijke levenswijze. Eenvoudig en met weinig middelen: zonder moderne apparatuur, zoals een televisie of een computer. Hij voelt zich machtig door wat hij allemaal heeft gedaan met zijn slachtoffertjes. Wat hij de mensen over zijn verleden vertelt, is allemaal één grote leugen, maar zolang de mensen hem geloven loopt hij geen gevaar. Tot hij op een dag een grote fout maakt en sporen achterlaat, iets wat hij al die andere keren heeft weten te voorkomen.
De kinderverzamelaar is vlot en pittig geschreven. Doordat het boek maar liefst 96 hoofdstukken telt, en een hoofdstuk gemiddeld maar 5 paginas bevat, blijft het boek spannend. Thiesler voert in haar boek veel personages ten tonele, waardoor het verhaal soms een beetje warrig overkomt. Het is een effect dat de auteur niet schuwt. Zo belandt de lezer ook bijna in ieder hoofdstuk in een ander jaargetijde of jaar. Ondanks dit alles, is het verhaal toch erg knap en goed doordacht uitgewerkt. Een heerlijke vrouwenthriller die je doet verlangen naar meer.
Tijdens hun vakantie in het prachtige Italiaanse Toscane, komt Felix, het zoontje van Anne en Harald, niet naar binnen als zijn moeder hem roept voor het avondeten. Het ergste wat een ouder kan overkomen is daadwerkelijk gebeurd: Felix is vermist en tevens onvindbaar.
Zijn ouders geven de hoop na twee weken zoeken uiteindelijk op. Ze keren zonder Felix terug naar hun thuisland, Duitsland. Opmerkelijk feit is dat het lijkje niet wordt gevonden.
Na tien jaar besluit Anne in haar eentje, zonder haar man Harald met wie ze na de vermissing van hun zoontje geen goed gesprek meer kan voeren, terug te gaan naar de plek des onheils.
Met een klein sprankje hoop dat haar zoon nog in leven is en op een dag in levende lijve voor haar zal staan, neemt ze beslissingen die haar erg dicht bij de moordenaar brengen.
Jaren voordat Anne en Harald met hun zoon Felix naar Italië gingen, werden er in Duitsland ongeveer om de drie jaar kleine blonde jongetjes vermoord en door de moordenaar aan de politie gepresenteerd alsof de arme schepsels nog in leven waren. Toen deze brutale moorden ineens voorbij bleken te zijn, nam men aan dat de moordenaar was verhuisd of misschien was overleden. Ook moordenaars hebben niet het eeuwige leven.
Rechercheur Mareike Koswig zit het echter allemaal niet lekker. Als ze bij toeval een documentaire op tv ziet over een aantal onopgeloste kindermoorden in Toscane, boekt ze direct een vakantie voor haar en haar vriendin en hun twee geadopteerde kinderen, dochter Edda en zoon Jan, naar Italië. Ze verteld haar vriendin niets over de kindermoordenaar, een leugentje om bestwil omdat ze simpelweg teveel met haar recherchewerk bezig is. Wat ze echter niet had kunnen voorspellen is dat de kindermoordenaar in haar zoontje Jan een perfect slachtoffer ziet voor zijn volgende daad.
De kindermoordenaar is een vriendelijke, knap uitziende man, door sommige mensen wel de engel genoemd. In het dorp waar hij woont koestert men hem om zijn opmerkelijke levenswijze. Eenvoudig en met weinig middelen: zonder moderne apparatuur, zoals een televisie of een computer. Hij voelt zich machtig door wat hij allemaal heeft gedaan met zijn slachtoffertjes. Wat hij de mensen over zijn verleden vertelt, is allemaal één grote leugen, maar zolang de mensen hem geloven loopt hij geen gevaar. Tot hij op een dag een grote fout maakt en sporen achterlaat, iets wat hij al die andere keren heeft weten te voorkomen.
De kinderverzamelaar is vlot en pittig geschreven. Doordat het boek maar liefst 96 hoofdstukken telt, en een hoofdstuk gemiddeld maar 5 paginas bevat, blijft het boek spannend. Thiesler voert in haar boek veel personages ten tonele, waardoor het verhaal soms een beetje warrig overkomt. Het is een effect dat de auteur niet schuwt. Zo belandt de lezer ook bijna in ieder hoofdstuk in een ander jaargetijde of jaar. Ondanks dit alles, is het verhaal toch erg knap en goed doordacht uitgewerkt. Een heerlijke vrouwenthriller die je doet verlangen naar meer.
1
Reageer op deze recensie