Aanrader voor mensen met religieuze achtergrond

Na haar vijftigste besloot Femmie van Santen haar werk als taalcoach en medewerkster in het AZC aan de wilgen te hangen en zich volledig te gaan storten op het schrijverschap. Ze volgde drie schijfgerelateerde cursussen, won schrijfwedstrijden en bracht diverse korte verhalen uit. Van Santen debuteerde als thrillerauteur met Lege handen. De logee  is haar tweede thriller.

De logee  gaat over alleenstaande moeder Lidewij. Ze werkt wisselende diensten in het ziekenhuis om alles voor haarzelf en haar dochter Imke te kunnen bekostigen. Financieel hebben ze het niet breed, ze komen zelfs geld tekort. Wanneer haar Amerikaanse achternicht Carol vraagt of ze in ruil voor een ruime vergoeding tijdelijk in haar huis mag logeren, lijken alle financiële problemen even geschiedenis.
Vanaf het moment dat Carol haar intrek heeft genomen, krijgt Lidewij echter te kampen met heel andere problemen, want Carol probeert iedereen die Lidewij liefheeft voor zichzelf te winnen. Ze lijkt haar leven over te willen nemen. Haar dochter Imke, haar beste vriend Job, zelfs haar psychiater Maarten heeft het over de geweldige Carol. Met lede ogen ziet Lidewij het allemaal aan.
Wanneer Carol op een dag helemaal niet meer thuiskomt en haar auto leeg in de Waal wordt gevonden, stapelen de vragen zich op. De politie gaat uit van moord, ondanks dat er nog geen lichaam is gevonden. Imke en haar vriendin proberen te achterhalen wat er precies is gebeurd, terwijl Lidewij een afwachtende houding aanneemt. De waarheid laat zich moeilijk achterhalen, maar blijkt donkerder dan de ergste zonde die men ooit heeft begaan.

Femmie van Santen laat met De logee zien dat ze beschikt over een vlotte pen en het vermogen om hele mooie zinnen de revue te laten passeren. De logee  is een boek dat plezierig en makkelijk wegleest. Als atheïst is het echter niet altijd even prettig dat de personages in het verhaal continu bezig zijn met het geloof. Dit is door het hele verhaal verweven en komt dus steeds terug, tot in den treuren. Het is een pluspunt als personages een bepaalde eigenschap of bepaald geloof hebben dat goed is uitgewerkt, maar in De logee  is dit gegeven te ver doorgeschoten. Te geforceerd. Toch zijn de hoofdpersonages goed uitgewerkt. Lidewij is een hardwerkende moeder die haar uiterste best doet de eindjes aan elkaar te knopen. Haar dochter Imke is een echte puber. Nieuwsgierig, lui en een beetje opstandig. De relatie tussen beiden is geloofwaardig neergezet. Maar ook de overige personages komen goed uit de verf.

Het verhaal wordt verteld vanuit de beleving van Lidewij, Imke en Job. Een prettige afwisseling. De logee is niet heel spannend. Pas wanneer Carols auto wordt gevonden in de Waal, komt er een beetje vaart in het verhaal. Toch leest ieder hoofdstuk even vlot en dut het verhaal niet in, ondanks het gebrek aan spanningsbogen. Vooral mensen met een religieuze achtergrond zullen zich aangetrokken voelen tot dit boek.