Lezersrecensie
Voor volwassenen?
Alle drie de hoofdpersonages zijn beland in een lastige levensfase waarin ze zijn vast vastgelopen, ze lijden aan een zo genoemde ‘Quarterlife crisis’ met alle gevolgen van dien. Het is de auteur gelukt om veel kenmerken die bij zo’n crisis horen te verweven in het verhaal. Zinloosheid, eenzaamheid, relatieproblemen, besluiteloosheid enz zijn gevoelens die telkens opnieuw opduiken naarmate het verhaal vordert. Op zich realistische en herkenbare thema’s.
Voor fans van deze reeks kinderboeken zal dit boek, dat dezelfde opzet heeft maar dan voor volwassenen, zeker nostalgische gevoelens aanwakkeren. Ook omdat de auteur voortborduurt op de personages uit de kinderboeken. Ik kan me goed voorstellen dat dit aanspreekt en wat met je doet. als je fan was van deze populaire serie.
Wat mij echter enorm stoort in dit verhaal is de veelheid aan problemen: anorexia, drugs- en alcoholverslaving, (postnatale) depressie, bindingsangst, rouwverwerking, ongewenste zwangerschap, opkroppen van gevoelens, stemmen horen, verstoorde (familie)relaties, geldproblemen, bindingsangst en noem maar op… Het komt allemaal voorbij en wordt bijna continue beslecht met diepgaande maar vaak ook zweverige gesprekken. Zo’n hele kluw aan ellende geeft dit boek voor mij een deprimerende ondertoon en doet afbreuk aan de oplossingen die zeker ook aangedragen worden en tot uiting komen in de persoonsontwikkeling die de (hoofd) personen doormaken.
Koosnaampjes als ‘Jonie-Bonie’ en ‘Essie- Flessie’ in combinatie met uitdrukkingen als ‘Sorry- Knorrie’ en ‘Hé, appelflappie’, die in dit boek veelvuldig gebruikt worden, waren oké in de jeugdboeken van deze serie maar passen mijns inziens niet meer bij de volwassen rol van de personages.
Ik had echt het idee dat ik, ondanks de zware problematiek, een kinderboek aan het lezen was.
Voor fans van deze reeks kinderboeken zal dit boek, dat dezelfde opzet heeft maar dan voor volwassenen, zeker nostalgische gevoelens aanwakkeren. Ook omdat de auteur voortborduurt op de personages uit de kinderboeken. Ik kan me goed voorstellen dat dit aanspreekt en wat met je doet. als je fan was van deze populaire serie.
Wat mij echter enorm stoort in dit verhaal is de veelheid aan problemen: anorexia, drugs- en alcoholverslaving, (postnatale) depressie, bindingsangst, rouwverwerking, ongewenste zwangerschap, opkroppen van gevoelens, stemmen horen, verstoorde (familie)relaties, geldproblemen, bindingsangst en noem maar op… Het komt allemaal voorbij en wordt bijna continue beslecht met diepgaande maar vaak ook zweverige gesprekken. Zo’n hele kluw aan ellende geeft dit boek voor mij een deprimerende ondertoon en doet afbreuk aan de oplossingen die zeker ook aangedragen worden en tot uiting komen in de persoonsontwikkeling die de (hoofd) personen doormaken.
Koosnaampjes als ‘Jonie-Bonie’ en ‘Essie- Flessie’ in combinatie met uitdrukkingen als ‘Sorry- Knorrie’ en ‘Hé, appelflappie’, die in dit boek veelvuldig gebruikt worden, waren oké in de jeugdboeken van deze serie maar passen mijns inziens niet meer bij de volwassen rol van de personages.
Ik had echt het idee dat ik, ondanks de zware problematiek, een kinderboek aan het lezen was.
2
Reageer op deze recensie