Hebban recensie
Uitstekende legal thriller
In het olierijke Texas is de kleur van de wet groen, de kleur van een dollarbiljet. Wie rijk is, kan zich een dure advocaat veroorloven, die op zijn beurt de verkiezingscampagne van de rechter sponsort. Een van die dure advocaten is A. Scott Fenney, ooit een gekende football-ster. Het liefste wat hij doet is uren declareren aan zijn cliënten, die hem rijkelijk belonen voor het afkopen van alweer een aanklacht van ongewenste intimiteiten. Maar Fenney wordt voor het blok geplaatst: een federale rechter duidt hem aan als pro-Deoadvocaat van Shawanda Jones, een zwart hoertje dat beschuldigd wordt van moord op de zoon van senator en presidentskandidaat Mack McCall. Die laatste doet zijn uiterste best alles in de doofpot te stoppen, zelfs als daar wat geweld voor nodig is. Gaat Scott voor het geld of voor de gerechtigheid?
Eerst de minpuntjes: Mark Gimenez, zelf voormalig partner in een advocatenkantoor in Dallas, legt nogal sterk de nadruk op de macht van het geld in de Amerikaanse rechtshoven. Een paar keer valt hij zelfs in herhaling. De nuchtere Europese lezer heeft zoveel nadruk niet nodig om te vatten dat er wat scheelt aan het systeem. En minpuntje twee: het script neigt hier en daar iets te nadrukkelijk naar dat van een feelgoodfilm uit Hollywood. De knappe geldgeile advocaat leert een arm, zwart hoertje kennen en komt tot inzicht. Dat verhaal is al nog verteld, maar wordt gelukkig net ontweken door Gimenez.
En toch is De kleur van de wet zeer aangenaam leesvoer. De personages zijn overtuigend, met twee vroegrijpe en ongewild grappige meisjes op kop. Bovendien zijn de rechtbankscènes op het einde om van te snoepen: een pleidooi dat snijdt en naar de keel grijpt. Een tikkeltje voorspelbaar dus, maar niettemin een uitstekende legal thriller.
Eerst de minpuntjes: Mark Gimenez, zelf voormalig partner in een advocatenkantoor in Dallas, legt nogal sterk de nadruk op de macht van het geld in de Amerikaanse rechtshoven. Een paar keer valt hij zelfs in herhaling. De nuchtere Europese lezer heeft zoveel nadruk niet nodig om te vatten dat er wat scheelt aan het systeem. En minpuntje twee: het script neigt hier en daar iets te nadrukkelijk naar dat van een feelgoodfilm uit Hollywood. De knappe geldgeile advocaat leert een arm, zwart hoertje kennen en komt tot inzicht. Dat verhaal is al nog verteld, maar wordt gelukkig net ontweken door Gimenez.
En toch is De kleur van de wet zeer aangenaam leesvoer. De personages zijn overtuigend, met twee vroegrijpe en ongewild grappige meisjes op kop. Bovendien zijn de rechtbankscènes op het einde om van te snoepen: een pleidooi dat snijdt en naar de keel grijpt. Een tikkeltje voorspelbaar dus, maar niettemin een uitstekende legal thriller.
1
Reageer op deze recensie