Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Een niet onaardige plot

Jeroen Beghin 06 april 2004
Het is door boeken als De laatste detective dat ik de steevast Amerikaanse detectives links laat liggen. De hoofdfiguren zijn gewoonlijk Vietnamveteranen die een centje bijverdienen als privé-detective, of bestaan op zijn minst uit tachtig kilogram spieren en twintig kilogram Beretta’s of Magnums. Politie komt er meestal maar voor de vorm bij kijken: de macho’s lossen het liever zelf op, zonder dat de wet over hun schouders meekijkt. Je zou je bijna afvragen wie nu weer de slechten en wie de goeden zijn.

De laatste detective is wat dat betreft een typevoorbeeld. Hoofdfiguur is privé-detective Elvis Cole die een relatie heeft met Lucy Chenier. Haar zoontje Ben wordt ontvoerd door drie kleerkasten, die Cole ervan beschuldigen in Vietnam 26 burgers te hebben gedood. Al gauw zijn er drie partijen op zoek naar Ben: Cole zelf natuurlijk, samen met zijn maat Joe Pike, eveneens privé-detective, Bens vader, Richard, geholpen door het hoofd beveiliging van zijn bedrijf, en tenslotte ook de politie, met de kettingrokende Carol Starkey, die er zich vooral toe beperkt Cole en consorten achterna te hollen.

Crais heeft een poging gedaan zijn hoofdrolspelers, vooral dan Elvis Cole, leven in te blazen door een intermezzo in te lassen over diens jeugd en, hoe kan het ook anders, zijn heldenactiviteiten in Vietnam. Erg veel heeft het niet geholpen. Eén mogelijk lichtpuntje: Pike en Starkey kwamen al voor in vorige boeken van Crais. Misschien moet je die eerst lezen ter kennismaking. Misschien krijg je dan ook een verklaring waarom Pike in de proloog van De laatste detective achter een beer aanzit in Alaska. Noch de beer, noch Alaska komen verder nog ter sprake.

Als je het gescheld en geschiet even buiten beschouwing laat, krijg je een klassieke detective-roman, met een niet onaardige plot. Alleen zijn die vervelende Vietnammacho’s er te veel aan.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Jeroen Beghin

Gesponsord

Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?

Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.

Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.

Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.

Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.

Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!

Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!

Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.

Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft

In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.

De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.

Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.

Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.

Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.

De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!

De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?

Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.

Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.

Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu

Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?

Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.

Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur