Beduidend beter dan de eerste twee delen

De meeste thrillers die ik ken eindigen met een happy end. Er zijn weliswaar vreselijke dingen gebeurd, maar de dader wordt gevat en de lezer kan op beide oren slapen. Ook de kindermoordenaar uit De man op het balkon wordt uiteindelijk gearresteerd, maar Sjöwall en Wahlöö kunnen het niet laten er een pessimistische noot aan toe te voegen: "Mijn God, Lennart", zei hij, "het is voorbij." "Ja", zei Kollberg. "Voor deze keer." Als laatste lijnen van een boek kan het tellen, al is de opmerking wel tekenend voor het hele oeuvre van Sjöwall en Wahlöö. Van meet af aan was het hun bedoeling de misstanden in de Zweedse maatschappij aan te wijzen en te tonen dat de zo geroemde welvaartstaat niet alle problemen kan aanpakken. Misbruik bestaat en zal blijven bestaan.

De man op het balkon vond ik al beduidend beter dan de eerste twee delen van de reeks. Deel één, De vrouw in het Götakanaal, was nog maar een begin, een intro en nummer twee, De man die in rook opging kende een iets te warrig verhaal. Met dit derde deel gaat het de goede kant op. Ik ben alvast benieuwd naar deel vier.