Exotisch met een scherp randje

Eeuwige stranden van Chris Rippen werd eind mei genomineerd voor de Gouden Strop, de meest prestigieuze prijs voor de Nederlandstalige thriller. Daarmee is Rippen niet aan zijn proefstuk toe: hij won al eens met Playback en werd genomineerd voor Baltische connecties. Ik ben benieuwd of hij met Eeuwige stranden terug de prijs in de wacht sleept.

Murk Stuart gaat, op vraag van een oud-leraar, op zoek naar Xander Bijlefeld, die al jaren op de vlucht is na een drugszaak. Xanders moeder is namelijk erg ziek, en wil haar zoon nog eens terugzien. Stuart gaat op de vraag in, maar vooral met de bedoeling zijn broer Vic, tevens boezemvriend van Xander, terug te vinden. Stuart komt uiteindelijk terecht op het Caraïbische eiland Martinique. Veel dichter bij zijn doel geraakt hij er niet: hij stoot op een gesloten zeilersgemeenschap, en raakt ook nog verwikkeld in een drugszaak.

Chris Rippen heeft zijn schrijverskunsten al lang bewezen en doet dat nog eens over voor wie er nog aan twijfelde. Eeuwige stranden biedt boeiend proza, gesitueerd op het verraderlijke Martinique. Exotisch, maar met een scherp randje: niet alle straatjes en stranden zijn even veilig. Zeker niet als je, zoals Stuart, het gevaar zelf aantrekt door je neus in allerlei onfrisse zaken te steken. Maar wat verwacht je anders als je de jacht opent op een voortvluchtige, al is het nog met nobele bedoelingen? Het Caraïbische deel van het boek, overigens aangevuld met een uniek verhaal over een zeemansbegrafenis, brengt wel spanning met zich mee, maar die houdt niet aan, en komt er ook nauwelijks aan te pas tijdens een nochtans knappe en doordachte ontknoping op het Nederlandse Texel. Of Rippen met een uitstekend verhaal maar beperkte spanning de Gouden Strop voor een tweede keer binnenhaalt, weet ik niet, maar eigenlijk gun ik het hem wel.