Hebban recensie
Niet de beste in zijn soort
Een kidnapper heeft het gemunt op kleine kinderen. Nadat de negenjarige Emilie is ontvoerd, volgen er nog verschillende anderen. Die anderen worden dood thuis afgeleverd, overigens zonder duidelijke doodsoorzaak, maar Emilie blijft vermist. Inspecteur Stubö roept de hulp in van psychologe Inger Johanne Vik, die zelf al de handen vol heeft met een bijna vijftig jaar oude kindermoord.
Je verdiende loon is de zoveelste in een rijtje kindermoordthrillers, en niet de beste in zijn soort. Ik had tijdens het lezen herhaaldelijk de indruk dat we alles wel al een keertje hebben gezien. Toch kan je het altijd aan Holt overlaten een gedegen, meeslepende detective te schrijven, met gewoonlijk een beetje venijn in de staart. Daarmee vergeleken is Zwarte seconden, de nieuwste van de eveneens Noorse Karin Fossum, die ook handelt over een kindermoord, boeiender en in al zijn eenvoud verrassender. Maar misschien leg ik hier de lat gewoon te hoog.
Je verdiende loon is de zoveelste in een rijtje kindermoordthrillers, en niet de beste in zijn soort. Ik had tijdens het lezen herhaaldelijk de indruk dat we alles wel al een keertje hebben gezien. Toch kan je het altijd aan Holt overlaten een gedegen, meeslepende detective te schrijven, met gewoonlijk een beetje venijn in de staart. Daarmee vergeleken is Zwarte seconden, de nieuwste van de eveneens Noorse Karin Fossum, die ook handelt over een kindermoord, boeiender en in al zijn eenvoud verrassender. Maar misschien leg ik hier de lat gewoon te hoog.
1
Reageer op deze recensie