Voorhoofdfronser

Print een overzicht van Paul Koecks volledige oeuvre af, en je krijgt een goeie drie A4'tjes. Daarbij zijn er niet alleen romans: ook toneel (waarvoor hij ooit de Staatsprijs voor Toneel kreeg), scenario's (een bewerking van Ons geluk voor VTM, De Alias voor Jan Verheyen), een hoorspel en een hele bundel artikels in allerlei tijdschriften. Tot zover het goede nieuws.

Le petit Belge, een internationaal geseinde Vlaamse ex-politieman, is desondanks een speciale agent in Duitsland (?). Dat houdt in dat hij voor het Bundeskriminalamt allerlei gevaarlijke opdrachten uitvoert. Een tochtje naar Colombia om een paar gijzelaars vrij te krijgen, bijvoorbeeld. De man wordt er als free-lancer (?) behoorlijk voor betaald: in Brandenburg bezit hij een optrekje op een terrein van 80 hectare, compleet met vliegveld voor zijn Cessna en helikopter (?). Le petit Belge, in het echt Michael Adam, moet in Spanje op zoek naar twee Albanezen die een geldtransport van de Bundesbank overvallen hebben. Wat erger is, is dat er daarbij ook compromitterende papieren verdwenen zijn (?), waaruit blijkt dat de minister van Binnenlandse Zaken, Edward Bauerbaum, vroeger een agent was van de Oost-Duitse inlichtingendienst. Alles verloopt goed, Adam komt terug naar Duitsland en krijgt een nieuwe opdracht: bewijzen dat een overval op een juwelierszaak geënsceneerd was om de verzekering op te lichten. Voor iemand die het gewoon is Palestijnse terroristen te schaduwen, is dat natuurlijk een mooi opdrachtje (?). Vooral als je er een miljoen euro voor krijgt (?). Maar natuurlijk is er meer aan de hand. De twee Albanezen duiken weer op, en minister Bauerbaum heeft er ook nog wat mee te maken.

Ik kon het niet laten hier en daar (?) een vraagteken te plaatsen bij het scenario. En daar houdt het niet bij op: de ongeloofwaardigheden, veelal te wijten aan 'overacting', rijgen zich aaneen. Zo heeft le petit Belge een eigen netwerk over heel Europa van mannen die hij af en toe eens met de trein van Marseille naar Rome stuurt om een pakje af te geven in een ondergrondse parkeergarage. Kwestie van de mannen wat bezig te houden. Het is slechts een van de manieren waarop Adam de zaken onnodig ingewikkeld maakt. Maar le petit Belge is zo overvol van zichzelf dat hij dat zelf niet eens merkt. Integendeel: hij is de mooiste, de beste, de slimste. En dat terwijl hij gewoon een arrogante en omhooggevallen idioot is. Kortom, het voorhoofdfronsen is van een bijna permanente aard. Paul Koeck mag dan al zijn verdiensten hebben, op thrillergebied is hij voorlopig niet meer dan un petit Belge.