Origineel

De Franse schrijfster Fred Vargas blinkt uit in originaliteit. In Uit de dood herrezen wordt in de tuin van een operazangeres in het duister van de nacht een boom geplant. Het is de aanleiding tot heel wat gepieker. Ook in deze Maak dat je wegkomt laat Vargas zich niet kennen: de pest slaat terug toe in Parijs. Of toch niet? Twee gebeurtenissen wijzen erop: de moderne stadsomroeper Joss Le Guern leest berichten voor waarin de terugkeer van de zwarte dood wordt voorspeld, en hier en daar verschijnen omgekeerde vieren op Parijse deuren: het aloude beschermingsmiddel tegen de pest. De eigenzinnige commissaris Adamsberg gelooft er niets van, zelfs niet als het eerste lijk wordt gevonden. Al snel blijkt hij gelijk te hebben: de dode is gewurgd en zwart gemaakt met houtskool. Maar maak de pers maar eens wijs dat het niét om een doofpotoperatie gaat… De originaliteit van Vargas beperkt zich niet tot het onderwerp van de pest, sommige personages mogen er ook wezen: een stadsomroeper in het hedendaagse Parijs, bijvoorbeeld, of de huisgenoten Vandoosler: Sint-Marcus, Sint-Mattheus en Sint-Lucas. Vargas hanteert ook een heel eigen, soms komische stijl: ‘Hij rook naar zweet en zijn zweet rook naar wijn.’ Redenen genoeg dus om kennis te maken met Vargas. Waarom dan ‘maar’ drie sterren? Omdat Maak dat je wegkomt meer weg heeft van een rustig kabbelend beekje dan van een woest stromende bergbeek waarin de lezer kopje onder gaat. Verder niets dan lof voor Fred Vargas.