De mantel der liefde

Secretum kwam eerder dit jaar even in het nieuws. De reden was dat het boek als eerste in het Nederlands werd uitgebracht, wat op zijn minst merkwaardig kan genoemd worden voor een Italiaanse thriller. De auteurs, het echtpaar Sorti-Monaldi, waren namelijk niet te spreken over de tegenwerking die hun vorige roman, Imprimatur, kreeg van de Italiaanse uitgever. Onder druk gezet door het Vaticaan, zo gaan de geruchten. De plot van Imprimatur deed dan ook een ander, niet zo fraai licht schijnen over het pausschap van Innocentius XI. In Secretum is het niet zozeer het Vaticaan, als wel het Spaanse hof dat in opspraak komt. Laten we hopen dat er nog een lezersmarkt overblijft voor de volgende delen uit de verwachte reeks…

In Secretum komen we weer de twee hoofdpersonages uit Imprimatur tegen: in de eerste plaats abt Atto Melani, ooit zanger en nu spion voor de Allerchristelijkste koning, Lodewijk XIV van Frankrijk. Melani is uitgenodigd op het huwelijk van een neef van de staatssecretaris van het Vaticaan, kardinaal Spada. Iedereen die ook maar iets te zeggen heeft in Rome, is aanwezig op het feest dat vijf dagen zal duren. Geen wonder dat er achter de schermen ook duchtig gekonkelfoesd wordt over de opvolging van paus Innocentius XII, die elk moment kan komen te gaan. Niet alleen de paus ligt trouwens op sterven, ook El Rey, de koning van Spanje, is er niet goed aan toe en de man heeft geen kinderen om hem op te volgen. Abt Melani heeft dus veel werk met het verdedigen van de internationale belangen van Lodewijk XIV. Het naamloze knechtje dat we al kennen van Herberg De Schildknaap in Imprimatur, is ook deze keer zijn hulpje en verslaggever.

Monaldi & Sorti zijn historici: sommige bronnen zijn voor hen wellicht te mooi om onvermeld te laten. Waar andere schrijvers bijvoorbeeld een volière neerpennen met kanaries en parkieten (ik zeg maar wat), hebben onze historici het over niet minder dan ‘nachtegalen, kieviten, patrijzen, kwartels, frankolijnen, fazanten, ortolanen, groenvinken, merels, kalanderleeuweriken, vinken, tortelduiven, kernbijters.’ Als ze het hebben over zin en onzin van het instellen van een kerkelijk jubeljaar, neemt dat twaalf (12!) bladzijden in beslag. Om maar te zeggen dat het soms doorbijten is. Daartegenover staan dan verhaaltjes met (valse) spoken en monsters, die je op Halloween nog wel aan je achtjarige neefje zou vertellen, maar die in een te groot contrast staan met het eigenlijke onderwerp: de Europese politieke geschiedenis van 300 jaar terug. Ongelooflijk hoe de koningen, keizers en kardinalen steeds hun machtsbasis weten uit te breiden. Onvergetelijk hoe de geachte heren kardinalen elkaar, zij het bedekt, uitmaken voor rotte vis. De dubbele plot, zowel op internationaal vlak als op het niveau van Melani en het knechtje, is dermate verrassend en zelfs lichtelijk onthutsend, dat ik mij vergevensgezind opstel en graag de tekortkomingen met de mantel der liefde bedek. Duivels goede roman van Monaldi & Sorti!