Hebban recensie
Een leuk tussendoortje
Uit het water van de Korte Prinsengracht wordt het levenloze lichaam van een zwerver opgedregd. Niemand lijkt zich echt druk te maken over dit voorval, maar Cas Wulffers wil weten wie het was en hoe hij te water is geraakt. Ook een zwerver is een mens.
Uit onderzoek van de patholoog-anatoom Andries de Graaff blijkt dat de man op de avond van zijn overlijden een copieus diner heeft genuttigd met uiterst dure wijn. Wie heeft de zwerver mee uit eten genomen en wat wilde hij daarmee bereiken? En is hier wel sprake van een ongeluk of is de man uit de weg geruimd?
Wulffers bijt zich in de zaak vast. Al snel blijkt dat er heel wat meer aan de hand is dan de recherche op het eerste gezicht vermoedde.
In Vlaanderen is Cas Wulffers vooralsnog een nobele onbekende, in tegenstelling tot zijn stadsgenoot De Cock met cee oo cee kaa. Ook Wulffers heeft zijn eigen televisieserie, Missie Warmoesstraat, waarvan de scenario's werden geschreven door Dick van den Heuvel en Simon de Waal. Van den Heuvel schrijft over dezelfde personages nu ook een boekenreeks. Wulffers en de zaak van het galgenmaal is het vierde deel. Daarin wordt een zwerver opgevist uit de Amsterdamse grachten. Niemand lijkt zich veel van de zaak aan te trekken, behalve politiepredikant Cas Wulffers. Hij gaat uit van moord en koppig als hij is rust hij niet alvorens hij van zijn baas Pengel de zaak mag uitzoeken.
Dat ik hierboven de vergelijking maak met Baantjer is niet toevallig. Beide schrijvers situeren hun verhalen beurtelings in het politiecommissariaat en middenin de volkswijken. Dat levert op zich al amusant lezen op. Af en toe gaat Van den Heuvel ook een tikkeltje verder, zoals wanneer hij de teloorgang van de oude wijken beschrijft. Of wanneer het gaat over de schepping en het darwinisme (al gaat Van den Heuvel daar niet te ver in: het moet tenslotte vlot verteerbaar blijven). Aan de andere kant zitten er ook een paar gaten in het verhaal, zoals de truc met het bierkaartje, die gezien de omstandigheden wel héél goed lukt, maar meer kan ik daar nu ook niet over kwijt. Wulffers en de zaak van het galgenmaal is precies geworden wat ook de bedoeling was, neem ik aan: een leuk tussendoortje.
Uit onderzoek van de patholoog-anatoom Andries de Graaff blijkt dat de man op de avond van zijn overlijden een copieus diner heeft genuttigd met uiterst dure wijn. Wie heeft de zwerver mee uit eten genomen en wat wilde hij daarmee bereiken? En is hier wel sprake van een ongeluk of is de man uit de weg geruimd?
Wulffers bijt zich in de zaak vast. Al snel blijkt dat er heel wat meer aan de hand is dan de recherche op het eerste gezicht vermoedde.
In Vlaanderen is Cas Wulffers vooralsnog een nobele onbekende, in tegenstelling tot zijn stadsgenoot De Cock met cee oo cee kaa. Ook Wulffers heeft zijn eigen televisieserie, Missie Warmoesstraat, waarvan de scenario's werden geschreven door Dick van den Heuvel en Simon de Waal. Van den Heuvel schrijft over dezelfde personages nu ook een boekenreeks. Wulffers en de zaak van het galgenmaal is het vierde deel. Daarin wordt een zwerver opgevist uit de Amsterdamse grachten. Niemand lijkt zich veel van de zaak aan te trekken, behalve politiepredikant Cas Wulffers. Hij gaat uit van moord en koppig als hij is rust hij niet alvorens hij van zijn baas Pengel de zaak mag uitzoeken.
Dat ik hierboven de vergelijking maak met Baantjer is niet toevallig. Beide schrijvers situeren hun verhalen beurtelings in het politiecommissariaat en middenin de volkswijken. Dat levert op zich al amusant lezen op. Af en toe gaat Van den Heuvel ook een tikkeltje verder, zoals wanneer hij de teloorgang van de oude wijken beschrijft. Of wanneer het gaat over de schepping en het darwinisme (al gaat Van den Heuvel daar niet te ver in: het moet tenslotte vlot verteerbaar blijven). Aan de andere kant zitten er ook een paar gaten in het verhaal, zoals de truc met het bierkaartje, die gezien de omstandigheden wel héél goed lukt, maar meer kan ik daar nu ook niet over kwijt. Wulffers en de zaak van het galgenmaal is precies geworden wat ook de bedoeling was, neem ik aan: een leuk tussendoortje.
1
Reageer op deze recensie