Een mooi voorbeeld van sfeerschepping

Aan Homeros Grafikos en zijn helper Semenka wordt door Julius Crispus gevraagd de gangen na te gaan van een zekere Pollio Cordo Gratus. Grafikos aanvaardt, tegen ruime beloning, de opdracht en spoort de jongeman op. Daarbij komt hij ook in aanraking met Nevio, broer van Pollio en leider van een mimegezelschap dat er een erezaak van maakt de toeschouwers te choqueren met pornografische en gewelddadige scènes. Waarom moet Grafikos echter net Pollio opsporen, een van de eerste christenen en volstrekt onschadelijk? En wat heeft Crispina, de vrouw van Julius Crispus, hiermee te maken? Langzaam maar zeker wordt alles Grafikos duidelijk.

Gaston van Camp wist mij al te verrassen met De zaak Myrtion, zijn eerste thriller met de Griekse detective Grafikos die zich afspeelt in het antieke Rome. Hij bevestigt met De zaak Crispina zijn kunde als schrijver van vlotte misdaadliteratuur. Onlangs schreef ik nog over een nieuwe lichting Vlaamse schijvers van historische thrillers, met o.a. Max Moragie. Daaronder kan je ook Van Camp rekenen, al is het historische hier geen uitgangspunt, maar eerder een mooi voorbeeld van sfeerschepping. Van Camp verlaat zo het platgetreden pad van de Vlaamse schietgrage politieduo's, en dat verdient alle lof. Wie bovendien zonder schroom de zinsnede "en patati en patata" durft te gebruiken, verdient mijn volle steun.