Thomas Mann- De Toverberg
Thomas Mann – De Toverberg
Vertaling: Hans Driessen
De Arbeiderspers (Amsterdam) 2016
Omdat Blinded by the Light zich via de Arbeidsvitaminen in mijn oor gewurmd had, vulde ik ooit op een toets voor het vak Duits Manfred in plaats van Thomas in. Daarna bleef ik lange tijd weg van Thomas, Manfred kwam regelmatig op bezoek. Zijn liedjes zijn hapklaar, de werken van Thomas vaak vuistdik.
Het was dus een kwestie van tijd maken voor de Toverberg. Tijd maken voor Hans Castorp, die, voordat hij het werkzame leven in stapt, voor een korte trip naar Davos trekt. Zijn neef zit er in een sanatorium, waar de zuivere, verkwikkende berglucht zijn longen moet zuiveren. In het sanatorium leeft een bont gezelschap buiten de tijd, Hans wordt er door een bij hem ontdekte kwaal al snel volledig door opgeslokt. Het leven in het laagland wordt een zich steeds verplaatsende horizon, de berg een thuis.
Voor Castorp smelt de tijd weg met studies in allerlei opborrelende interesses, genieten van een Maria Mancini, copieus eten en drinken met Hollands welvaren, wandelen, filosoferen met een humanistische vrijmetselaar en een jezuïet, skiën, een Vastenavondflirt met de dame met de Kirgiezenogen, seances en muziek uit de grammofoon. Zo verstrijken zeven jaren. Hij is meubilair geworden, dat vele andere meubelstukken met de slee richting het kerkhof heeft zien verdwijnen. Pas als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt vertrekt hij van zijn berg op zoek naar een ander einde, in het laagland.
Mann weet in de ruim 900 pagina’s een periode van zeven jaar, waar de dagen zichzelf kopiëren in de dwingende routine van maaltijden en ligkuren, tot een louterende leeservaring te maken. Mann geeft het advies dit boek nogmaals te lezen, een advies dat ik niet in de wind zal slaan als de tijd daar is.
Mooiste zin:
Ik denk dat de menselijkheid begint waar niet-geniale mensen denken dat ze ophoudt.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jelto Duuk
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
