Lezersrecensie
De aap is los
Recensie van:
De aap is los
Auteur:
Claudia Maser
is een veelzijdige schrijver voor jeugdige en volwassen lezers. Met haar vaak ongepolijste fantasierijke verhalen weet ze te boeien en brengt ze de lezer dicht bij de personages. ‘De aap is los’ is haar veelbelovende debuut in de jeugdliteratuur.
Illustrator:
Cindy van Veldhoven
Zij is een amateur kunstenaar. Zij heeft de cover illustratie van dit boek gemaakt. Ik vind het levensecht geïllustreerd. De aap is gedetailleerd weergegeven. Zijn ene hand om de tralies. Zijn oog ietwat melancholisch maar er blinkt ook vastberadenheid in door alsof hij wil zeggen wacht maar ik bevrijd mij van deze tralies op naar de vrijheid. Dat dat gevangen is in een illustratie dat vind ik ontzettend knap. Alsof de aap bij een vingerknip tot leven komt.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Sam Northerlake in ruil voor mijn recensie
Uitgeverij: Sam Northerlake
Genre: jeugdboek vanaf 10 jaar.
Cover en flaptekst:
Ik vind het levensecht geïllustreerd. De aap is gedetailleerd weergegeven. Zijn ene hand om de tralies. Zijn oog ietwat melancholisch maar er blinkt ook vastberadenheid in door alsof hij wil zeggen wacht maar ik bevrijd mij van deze tralies op naar de vrijheid. Dat dat gevangen is in een illustratie dat vind ik ontzettend knap. Alsof de aap bij een vingerknip tot leven komt.
De flaptekst is indrukwekkend en nodigt tot lezen uit.
Quote:
Gedeelte uit hoofdstuk Handboeien:
‘Weet je al iets over papa?’ Ze schudde haar hoofd en ging weer naar haar slaapkamer. De koffie liet ze staan. Fijn dat oma zou komen. Ze was altijd vrolijk en kon ontzettend lekker koken, net als mijn vader. Ik moest nog ontbijten, maar het was net alsof ik al twintig bitterballen had gegeten. Een slok thee moest genoeg zijn en met een klap trok ik de deur achter me dicht. Ik zag er tegenop om naar school te gaan. De straten zagen er anders uit. De gebouwen leken groter, de bomen waren kaler en ineens viel het me op hoeveel hondenpoep er lag.
Stoeptegels staken hun scherpe hoeken in de lucht alsof ze me expres wilden laten struikelen. Gelukkig was ik thuis wat te laat vertrokken, waardoor ik direct de school in kon lopen. Ik had geen idee wat ik moest zeggen. Ondanks dat het een vergissing moest zijn, durfde ik niet te vertellen dat mijn vader was opgehaald voor verhoor en dat hij handboeien om had gekregen. Wat als anderen me niet geloofden en zouden zeggen dat het geen vergissing was? Ik ontweek Boris en Pim en terwijl ik uit het raam staarde dacht ik aan papa. Mijn vader was geen crimineel, dat kon gewoon niet. De rest van de dag lukte het me om te doen alsof er niets was gebeurd. Tenminste, dat probeerde ik. Een keer kwam de juf naar me toe en vroeg of alles goed was. Ik knikte en trok mijn mondhoeken een beetje omhoog. Dat stelde haar blijkbaar gerust want ze ging door met de les. Na school vroeg Boris of ik mee naar de hut ging, maar ik schudde mijn hoofd. Ik zei dat ik niet zo lekker was en slofte naar huis.
Het verhaal:
Een ontroerend en spannend verhaal over vriendschap, moed en vertrouwen. Oskars wereld staat op zijn kop als zijn stoere vader in de gevangenis belandt. Zijn moeder is doodongelukkig en in het dorp wordt er over hen gepraat. Oskar vindt afleiding bij zijn oma, die hem de vakantie van zijn leven bezorgt. Helaas komt hij erachter dat de nieuwe vriend van zijn moeder zich anders voordoet dan hij in werkelijkheid is. Wanneer de situatie thuis volledig uit de hand loopt, besluit Oskar dat er maar één persoon is die hem kan helpen. Midden in de nacht vertrekt hij met een touw, schep en zijn laatste hoop naar de gevangenis. Zal het hem lukken om zijn vader te bevrijden?
Mijn leesbeleving:
Claudia Maser bezit het talent om in metaforische en invoelende woorden een situatie te schetsen die de lezer diep raakt. Zo verweeft ze je met woorden met de personages in dit boek. De schrijfstijl is beeldend waardoor je je middenin het verhaal bevindt. De titels boven de hoofdstukken zijn duidelijk en je weet wat er te verwachten valt. Voor mij verhoogt dit de leesbaarheid.
De diepe emotionele sporen die de heftige gebeurtenissen achter laten in de psyche en het lijf van zowel Oskar, zijn moeder en oma zijn voelbaar hartverscheurend en schrijnend. Ook de verslagenheid en het moedeloze bij de vader voelde ik.
De neersabelende veroordeling van deze gezinssituatie door de buitenwereld zorgden voor een beklemmend verdrietig gevoel. Daar waar een arm om hen heen of een schouder meer gewenst was geweest. De opbouw van het verhaal is geloofwaardig.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Alles is zo beeldend en met zoveel gevoel verwoord. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt en kwamen voor mijn ogen tot leven. Het verhaal kent een geloofwaardige opbouw. Een mooie dialoog tussen de personages. De plot geeft hoop voor de toekomst.
Ik lees heel graag meer van Claudia Maser. Wat een talent.
De aap is los
Auteur:
Claudia Maser
is een veelzijdige schrijver voor jeugdige en volwassen lezers. Met haar vaak ongepolijste fantasierijke verhalen weet ze te boeien en brengt ze de lezer dicht bij de personages. ‘De aap is los’ is haar veelbelovende debuut in de jeugdliteratuur.
Illustrator:
Cindy van Veldhoven
Zij is een amateur kunstenaar. Zij heeft de cover illustratie van dit boek gemaakt. Ik vind het levensecht geïllustreerd. De aap is gedetailleerd weergegeven. Zijn ene hand om de tralies. Zijn oog ietwat melancholisch maar er blinkt ook vastberadenheid in door alsof hij wil zeggen wacht maar ik bevrijd mij van deze tralies op naar de vrijheid. Dat dat gevangen is in een illustratie dat vind ik ontzettend knap. Alsof de aap bij een vingerknip tot leven komt.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Sam Northerlake in ruil voor mijn recensie
Uitgeverij: Sam Northerlake
Genre: jeugdboek vanaf 10 jaar.
Cover en flaptekst:
Ik vind het levensecht geïllustreerd. De aap is gedetailleerd weergegeven. Zijn ene hand om de tralies. Zijn oog ietwat melancholisch maar er blinkt ook vastberadenheid in door alsof hij wil zeggen wacht maar ik bevrijd mij van deze tralies op naar de vrijheid. Dat dat gevangen is in een illustratie dat vind ik ontzettend knap. Alsof de aap bij een vingerknip tot leven komt.
De flaptekst is indrukwekkend en nodigt tot lezen uit.
Quote:
Gedeelte uit hoofdstuk Handboeien:
‘Weet je al iets over papa?’ Ze schudde haar hoofd en ging weer naar haar slaapkamer. De koffie liet ze staan. Fijn dat oma zou komen. Ze was altijd vrolijk en kon ontzettend lekker koken, net als mijn vader. Ik moest nog ontbijten, maar het was net alsof ik al twintig bitterballen had gegeten. Een slok thee moest genoeg zijn en met een klap trok ik de deur achter me dicht. Ik zag er tegenop om naar school te gaan. De straten zagen er anders uit. De gebouwen leken groter, de bomen waren kaler en ineens viel het me op hoeveel hondenpoep er lag.
Stoeptegels staken hun scherpe hoeken in de lucht alsof ze me expres wilden laten struikelen. Gelukkig was ik thuis wat te laat vertrokken, waardoor ik direct de school in kon lopen. Ik had geen idee wat ik moest zeggen. Ondanks dat het een vergissing moest zijn, durfde ik niet te vertellen dat mijn vader was opgehaald voor verhoor en dat hij handboeien om had gekregen. Wat als anderen me niet geloofden en zouden zeggen dat het geen vergissing was? Ik ontweek Boris en Pim en terwijl ik uit het raam staarde dacht ik aan papa. Mijn vader was geen crimineel, dat kon gewoon niet. De rest van de dag lukte het me om te doen alsof er niets was gebeurd. Tenminste, dat probeerde ik. Een keer kwam de juf naar me toe en vroeg of alles goed was. Ik knikte en trok mijn mondhoeken een beetje omhoog. Dat stelde haar blijkbaar gerust want ze ging door met de les. Na school vroeg Boris of ik mee naar de hut ging, maar ik schudde mijn hoofd. Ik zei dat ik niet zo lekker was en slofte naar huis.
Het verhaal:
Een ontroerend en spannend verhaal over vriendschap, moed en vertrouwen. Oskars wereld staat op zijn kop als zijn stoere vader in de gevangenis belandt. Zijn moeder is doodongelukkig en in het dorp wordt er over hen gepraat. Oskar vindt afleiding bij zijn oma, die hem de vakantie van zijn leven bezorgt. Helaas komt hij erachter dat de nieuwe vriend van zijn moeder zich anders voordoet dan hij in werkelijkheid is. Wanneer de situatie thuis volledig uit de hand loopt, besluit Oskar dat er maar één persoon is die hem kan helpen. Midden in de nacht vertrekt hij met een touw, schep en zijn laatste hoop naar de gevangenis. Zal het hem lukken om zijn vader te bevrijden?
Mijn leesbeleving:
Claudia Maser bezit het talent om in metaforische en invoelende woorden een situatie te schetsen die de lezer diep raakt. Zo verweeft ze je met woorden met de personages in dit boek. De schrijfstijl is beeldend waardoor je je middenin het verhaal bevindt. De titels boven de hoofdstukken zijn duidelijk en je weet wat er te verwachten valt. Voor mij verhoogt dit de leesbaarheid.
De diepe emotionele sporen die de heftige gebeurtenissen achter laten in de psyche en het lijf van zowel Oskar, zijn moeder en oma zijn voelbaar hartverscheurend en schrijnend. Ook de verslagenheid en het moedeloze bij de vader voelde ik.
De neersabelende veroordeling van deze gezinssituatie door de buitenwereld zorgden voor een beklemmend verdrietig gevoel. Daar waar een arm om hen heen of een schouder meer gewenst was geweest. De opbouw van het verhaal is geloofwaardig.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Alles is zo beeldend en met zoveel gevoel verwoord. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt en kwamen voor mijn ogen tot leven. Het verhaal kent een geloofwaardige opbouw. Een mooie dialoog tussen de personages. De plot geeft hoop voor de toekomst.
Ik lees heel graag meer van Claudia Maser. Wat een talent.
1
Reageer op deze recensie