Lezersrecensie
Help me
Recensie van:
Help me
Roosmarijn gelooft haar cliënte niet. Tot haar hetzelfde overkomt, met moord tot gevolg.
Auteur:
Ilse Ruijters
Ilse Ruijters wist in 2022 zoveel promotie voor haar boek Minnaar te genereren dat ze in de provincie Flevoland de shortlist van de Vrouw in de Media Award haalde. Om lezers mee te nemen in het schrijfproces van Help me maakt ze de Ilse Ruijters Podcast. Met vier prijzen en talloze nominaties voor haar boeken is ze niet meer weg te denken uit de Nederlandse thrillerwereld. Help me is haar vijfde boek.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Ambo Antos in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Ambo Anthos
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een zwarte achtergrond. Een schitterende gedetailleerde blauwe vlinder. Symboliek voor schoonheid en craquelé teerheid.
De flaptekst is intens en maakt nieuwsgierig.
Quote:
Overal bladeren, hier in de bosrand. Dikke struiken, bomen, distels; zoveel groen dat ik er nauwelijks doorheen kan kijken.
In haar voortuin staat een plastic klimtoestel naast een trampoline. Alles voor de o zo geliefde, o zo gewenste dochter. Het Grote Geluk. De schutting is er om de dochter te beschermen. De auto is er om de zooi van de dochter in te vervoeren.
Ze moet naar haar werk, maar het kind schiet niet op. ‘Schatje, toe nou,’ zegt ze gefrustreerd maar zonder boos te worden. ‘Alsjeblieft, we komen te laat zo.’
Ik slik.
Eerst gooit ze haar sporttas in de achterbak, dan tilt ze de dochter in de auto. Gordels controleren. Kusje. Aai over de bol.
Kort blijft ze staan, een elleboog op het dak, haar gebalde vuist tegen haar voorhoofd.
Ik streel de boom; de harde, ruwe bast. Mijn hand op haar huid, haar lichaam dat door mij aangeraakt wil worden, wij samen die –
Eensklaps kijkt ze op en ze speurt argwanend om zich heen.
Mijn hele lichaam reageert; de haartjes op mijn armen, mijn adem, mijn hart.
Haar blik zoekt de bosrand af. Ze voelt me. Dat is een teken, toch? Ze vóélt me! Maar dan stapt ze in en rijdt het pad af. Achter de ruit zie ik haar iets tegen de dochter zeggen. Ze kijkt naar haar eigen ogen in het achteruitkijkspiegeltje, trekt haar onderste oogleden wat naar beneden, lacht wat somber en scheurt van me weg.
Mooie tekst:
Het gedicht waaraan Joachim zich altijd heeft vastgeklampt is ‘Berceuse Nr. 2’ van Paul van Ostaijen, uit: In De Gemeenschap (1927). Frank Boeijen heeft het in een gelijknamig nummer prachtig op muziek gezet. Misschien wel op de manier zoals het klonk in Joachims hoofd.
Slaap als een reus
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
doe de deur dicht van de doos
Ik slaap
Het verhaal:
Een smekende blik, een doodsbange vrouw en een papiertje met help me. Iedereen zou te hulp schieten… Toch?
Wanneer Roosmarijn, moeder en advocaat, in een openbaar toilet haar handen staat te wassen komt er een doodsbange jonge vrouw uit een van de hokjes. Met een smekende blik moffelt ze een wc-papiertje in Roosmarijns hand, waarna ze snel wegloopt. help me staat er met lippenstift op gekrabbeld. Roosmarijn moet in een fractie van een seconde beslissen wat ze doet: de vrouw achterna gaan of niet. Maar met haar besluit komt haar eigen leven op het spel te staan…
Hoe bewijs je je onschuld als alles erop wijst dat je gek bent, een moord hebt gepleegd en daar ook nog eens je kind bij betrokken hebt?
Mijn leesbeleving:
Nog nooit eerder las ik een boek van Ilse Ruijters. Ik heb allerminst spijt dat ik het E-book Help me gelezen heb. Dit verhaal heeft me omver geblazen. Wat een tergende, bloedstollende, beklemmende, diepgaande psychologische thriller is dit. Het deed mij denken aan een boek van Louise Candlish wat qua sfeer en schrijfwijze dit verhaal benadert. De schrijfstijl van Ilse Ruijters is beeldend.
De proloog is gelijk ijzersterk. Je blijft doorlezen, je wilt het hoe en waarom weten. De proloog vormt een prima opmaat naar de rest van het verhaal. Het tempo zit er goed in en je rolt van de ene gebeurtenis in de andere. De schuingedrukte stukken in de ik vorm geven een unieke inkijk in de psyche en belevingswereld van een individu die door het leven gesloopt is. Ze vervlechten moeiteloos met het verhaal. Op een gegeven moment komen ze vlijmscherp samen. Intens en overrompelend.
Gelijk voelde ik een diepe verbintenis met hoofd personage Roosmarijn. Ik herkende me in haar als vrouw, carrière tijger en als moeder. Ik leerde haar door en door kennen doordat zij gedetailleerd is uitgewerkt door de auteur. Tot in de finesses leerde ik haar verleden e heden kennen. Haar gedachten en gevoelens werden de mijne. Maar ook de overige personages komen ijzersterk uit de verf. Bij de levens belevingen over geestelijke nood; het niet begrepen en gehoord worden moest ik even flink slikken voordat ik door kon lezen. Zoveel tastbare herkenning aan een tijd die nog steeds gitzwart aanvoelt voor mij. Maar dat betekent dat Ilse Ruijters het zeer goed verwoord heeft. Zo is het helaas echt.
De machteloosheid, het verdriet, de rauwe hartverscheurende en uitzichtloosheid van Roosmarijn haar wereld raakte me in al mijn vezels. Nergens hoop, nergens een uitweg nergens antwoorden. Wat een kracht heeft Roosmarijn dan toch dat ze dieper dan diep gaat graven om de waarheid boven tafel te krijgen. Zodat sujetten die anderen het levenslicht niet gunnen en alles voor macht en geld doen om hogerop te komen gestopt kunnen worden.
Ik vond dit een geloofwaardig verhaal dat voor mij stond als een huis. De lezer wordt continu op het verkeerde been gezet en puzzelt verwoed mee naar de oplossing. Als ik niet las dan dacht ik nog na over dit verhaal. Zo leefde het voor mij.
Net als je denkt er is geen uitvlucht, net als je de neiging om gefrustreerd te gaan gillen of iets gaan slopen onderdrukt volgt de explosieve finale. In razendsnel tempo in een fatalistische sfeer komen de verhaallijnen samen. En dan volgt de plot. Als de totale clou en de waarheid doordringen dan ben je verbaasd, verbijsterd en verwonderd tegelijkertijd. Wat een georkestreerde nachtmerrie. Waanzinnig en moedwillig.
In de toekomst lees ik graag meer boeken van Ilse Ruijters. Haar vorige boeken zou ik ook nog graag lezen. Zij kan met enkele woorden een levendige wereld scheppen waar je als lezer instapt. Je mag pas naar huis als de plot komt. Met al mijn zintuigen genoten van dit verhaal.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een prima en geloofwaardige opbouw. Een solide en goed gestructureerd verhaal. Gedetailleerd uitgewerkte personages die daadwerkelijk tot leven komen en die je als lezer goed leert kennen. Hun gedachten, gedragingen en gevoelens zijn tastbaar. De personages maken een ontwikkeling door. Van hulpeloos, uitgerangeerd en bang tot spitsvondig, diepgravend naar de waarheid naar krachtig.
De zware thematiek van enerzijds psychisch lijden naar de illegaliteit op zoeken van snel geld verdienen door de ethische grenzen uit te gummen vond ik formidabel vervlochten in dit verhaal. Herkenbaar en levensecht nauwkeurig. Ik ben fan van Ilse Ruijters.
Bedankt dat ik dit verhaal mocht lezen en recenseren Ambo Anthos en Ilse Ruijters.
Help me
Roosmarijn gelooft haar cliënte niet. Tot haar hetzelfde overkomt, met moord tot gevolg.
Auteur:
Ilse Ruijters
Ilse Ruijters wist in 2022 zoveel promotie voor haar boek Minnaar te genereren dat ze in de provincie Flevoland de shortlist van de Vrouw in de Media Award haalde. Om lezers mee te nemen in het schrijfproces van Help me maakt ze de Ilse Ruijters Podcast. Met vier prijzen en talloze nominaties voor haar boeken is ze niet meer weg te denken uit de Nederlandse thrillerwereld. Help me is haar vijfde boek.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Ambo Antos in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Ambo Anthos
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een zwarte achtergrond. Een schitterende gedetailleerde blauwe vlinder. Symboliek voor schoonheid en craquelé teerheid.
De flaptekst is intens en maakt nieuwsgierig.
Quote:
Overal bladeren, hier in de bosrand. Dikke struiken, bomen, distels; zoveel groen dat ik er nauwelijks doorheen kan kijken.
In haar voortuin staat een plastic klimtoestel naast een trampoline. Alles voor de o zo geliefde, o zo gewenste dochter. Het Grote Geluk. De schutting is er om de dochter te beschermen. De auto is er om de zooi van de dochter in te vervoeren.
Ze moet naar haar werk, maar het kind schiet niet op. ‘Schatje, toe nou,’ zegt ze gefrustreerd maar zonder boos te worden. ‘Alsjeblieft, we komen te laat zo.’
Ik slik.
Eerst gooit ze haar sporttas in de achterbak, dan tilt ze de dochter in de auto. Gordels controleren. Kusje. Aai over de bol.
Kort blijft ze staan, een elleboog op het dak, haar gebalde vuist tegen haar voorhoofd.
Ik streel de boom; de harde, ruwe bast. Mijn hand op haar huid, haar lichaam dat door mij aangeraakt wil worden, wij samen die –
Eensklaps kijkt ze op en ze speurt argwanend om zich heen.
Mijn hele lichaam reageert; de haartjes op mijn armen, mijn adem, mijn hart.
Haar blik zoekt de bosrand af. Ze voelt me. Dat is een teken, toch? Ze vóélt me! Maar dan stapt ze in en rijdt het pad af. Achter de ruit zie ik haar iets tegen de dochter zeggen. Ze kijkt naar haar eigen ogen in het achteruitkijkspiegeltje, trekt haar onderste oogleden wat naar beneden, lacht wat somber en scheurt van me weg.
Mooie tekst:
Het gedicht waaraan Joachim zich altijd heeft vastgeklampt is ‘Berceuse Nr. 2’ van Paul van Ostaijen, uit: In De Gemeenschap (1927). Frank Boeijen heeft het in een gelijknamig nummer prachtig op muziek gezet. Misschien wel op de manier zoals het klonk in Joachims hoofd.
Slaap als een reus
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
doe de deur dicht van de doos
Ik slaap
Het verhaal:
Een smekende blik, een doodsbange vrouw en een papiertje met help me. Iedereen zou te hulp schieten… Toch?
Wanneer Roosmarijn, moeder en advocaat, in een openbaar toilet haar handen staat te wassen komt er een doodsbange jonge vrouw uit een van de hokjes. Met een smekende blik moffelt ze een wc-papiertje in Roosmarijns hand, waarna ze snel wegloopt. help me staat er met lippenstift op gekrabbeld. Roosmarijn moet in een fractie van een seconde beslissen wat ze doet: de vrouw achterna gaan of niet. Maar met haar besluit komt haar eigen leven op het spel te staan…
Hoe bewijs je je onschuld als alles erop wijst dat je gek bent, een moord hebt gepleegd en daar ook nog eens je kind bij betrokken hebt?
Mijn leesbeleving:
Nog nooit eerder las ik een boek van Ilse Ruijters. Ik heb allerminst spijt dat ik het E-book Help me gelezen heb. Dit verhaal heeft me omver geblazen. Wat een tergende, bloedstollende, beklemmende, diepgaande psychologische thriller is dit. Het deed mij denken aan een boek van Louise Candlish wat qua sfeer en schrijfwijze dit verhaal benadert. De schrijfstijl van Ilse Ruijters is beeldend.
De proloog is gelijk ijzersterk. Je blijft doorlezen, je wilt het hoe en waarom weten. De proloog vormt een prima opmaat naar de rest van het verhaal. Het tempo zit er goed in en je rolt van de ene gebeurtenis in de andere. De schuingedrukte stukken in de ik vorm geven een unieke inkijk in de psyche en belevingswereld van een individu die door het leven gesloopt is. Ze vervlechten moeiteloos met het verhaal. Op een gegeven moment komen ze vlijmscherp samen. Intens en overrompelend.
Gelijk voelde ik een diepe verbintenis met hoofd personage Roosmarijn. Ik herkende me in haar als vrouw, carrière tijger en als moeder. Ik leerde haar door en door kennen doordat zij gedetailleerd is uitgewerkt door de auteur. Tot in de finesses leerde ik haar verleden e heden kennen. Haar gedachten en gevoelens werden de mijne. Maar ook de overige personages komen ijzersterk uit de verf. Bij de levens belevingen over geestelijke nood; het niet begrepen en gehoord worden moest ik even flink slikken voordat ik door kon lezen. Zoveel tastbare herkenning aan een tijd die nog steeds gitzwart aanvoelt voor mij. Maar dat betekent dat Ilse Ruijters het zeer goed verwoord heeft. Zo is het helaas echt.
De machteloosheid, het verdriet, de rauwe hartverscheurende en uitzichtloosheid van Roosmarijn haar wereld raakte me in al mijn vezels. Nergens hoop, nergens een uitweg nergens antwoorden. Wat een kracht heeft Roosmarijn dan toch dat ze dieper dan diep gaat graven om de waarheid boven tafel te krijgen. Zodat sujetten die anderen het levenslicht niet gunnen en alles voor macht en geld doen om hogerop te komen gestopt kunnen worden.
Ik vond dit een geloofwaardig verhaal dat voor mij stond als een huis. De lezer wordt continu op het verkeerde been gezet en puzzelt verwoed mee naar de oplossing. Als ik niet las dan dacht ik nog na over dit verhaal. Zo leefde het voor mij.
Net als je denkt er is geen uitvlucht, net als je de neiging om gefrustreerd te gaan gillen of iets gaan slopen onderdrukt volgt de explosieve finale. In razendsnel tempo in een fatalistische sfeer komen de verhaallijnen samen. En dan volgt de plot. Als de totale clou en de waarheid doordringen dan ben je verbaasd, verbijsterd en verwonderd tegelijkertijd. Wat een georkestreerde nachtmerrie. Waanzinnig en moedwillig.
In de toekomst lees ik graag meer boeken van Ilse Ruijters. Haar vorige boeken zou ik ook nog graag lezen. Zij kan met enkele woorden een levendige wereld scheppen waar je als lezer instapt. Je mag pas naar huis als de plot komt. Met al mijn zintuigen genoten van dit verhaal.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een prima en geloofwaardige opbouw. Een solide en goed gestructureerd verhaal. Gedetailleerd uitgewerkte personages die daadwerkelijk tot leven komen en die je als lezer goed leert kennen. Hun gedachten, gedragingen en gevoelens zijn tastbaar. De personages maken een ontwikkeling door. Van hulpeloos, uitgerangeerd en bang tot spitsvondig, diepgravend naar de waarheid naar krachtig.
De zware thematiek van enerzijds psychisch lijden naar de illegaliteit op zoeken van snel geld verdienen door de ethische grenzen uit te gummen vond ik formidabel vervlochten in dit verhaal. Herkenbaar en levensecht nauwkeurig. Ik ben fan van Ilse Ruijters.
Bedankt dat ik dit verhaal mocht lezen en recenseren Ambo Anthos en Ilse Ruijters.
1
Reageer op deze recensie