Lezersrecensie
Wat ik je nog wilde zeggen
Recensie van:
Wat ik je nog wilde zeggen
Vertaald uit het Frans:
Je voudrais te dire
Auteur:
Jean-Francois Sénéchal
Jean-François, geboren te midden van de boeken, schrijft zowel voor jongeren als voor mensen die jong van geest zijn. Nadat hij antropologie heeft gestudeerd en enkele teksten over Haïti heeft geschreven, keert hij terug naar zijn eerste liefdes en wijdt hij zich aan de literatuur. Hij ontving verschillende prijzen, waaronder de Prix Jeunesse des libraires du Québec voor Au carrefour (2019) en de Governor General's Award in Canada voor Les avenues (2021).
Bron: www.events.frye.ca
Illustrator:
Chiaki Okada
Chiaki Okada studeerde illustratie aan de Setsu Mode-school. Haar werken, die vaak in de Japanse pers worden gepubliceerd, verbeelden het dagelijkse leven en de emoties van kinderen. Ko Okada, haar man, schrijft samen met haar de teksten. In 2010 werden haar illustraties geselecteerd voor tentoonstelling op de Bologna Book Fair.
Bron: www.ricochet-jeunes.org
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Standaard uitgeverij Infofok in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Standaard uitgeverij Infofok
Genre: jeugd
Cover en flaptekst:
Een prachtige illustratie van een klein vosje die vrolijk lachend opkijkt naar een oudere vos met een wandelstok en een mandje. Een lief tafereel waar de emotie van afspat.
Een diep ontroerende flaptekst.
Quote:
En ik schrijf je een brief. Ik weet dat je hem nooit zult lezen, maar toch schrijf ik hem. Omdat ik je wilde zeggen… dat ik je graag zie. Tot ziens!
Het verhaal:
Een ontroerend, poëtisch verhaal over de complexe emoties die we voelen als we iemand verliezen die ons dierbaar is.
Afscheid nemen kan moeilijk zijn. Want wat zeg je tegen iemand die snel sterven zal? De jonge vos in Wat ik je nog wilde zeggen... zoekt naar de juiste woorden, maar kan ze niet vinden. Oma is zo anders nu ze ziek is. Alles is anders.
Vos trekt naar het bos en de leuke herinneringen aan zijn oma komen terug. Ze geven hem de woorden waarnaar hij zo erg op zoek was.
Mijn leesbeleving:
De tekst ontroerde mij diep. De illustraties versterkten dat nog meer. De illustraties visualiseren het verdriet dat het kleine vosje heeft om zijn oma nog meer. Ze zijn zacht, gedetailleerd alsof ze je omarmen. Troost bieden te midden van rouw. De teksten en de illustraties vullen elkaar perfect aan.
Dit verhaal volgt de belevingswereld het magisch denken, van een kind. Stapsgewijs wordt het definitieve afscheid ingeleid en begeleid. Mijn dochter van zeven jaar vond het een mooi verhaal. De tekst sprak haar aan en de illustraties verwoorden haar gevoelens.
Omdat je het samen met het kleine vosje beleefd wordt het verdriet van gemis minder zwaar. Naast de thematiek rond overlijden, afscheid voor altijd en rouw vond ik dit ook een rehabilitatie van de vos. Vaak afgeschilderd als sluw en roofzuchtig. Maar nu eens aaibaar, kwetsbaar, intens lief en wijs.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De korte teksten zijn voor een kind prettig. De illustraties verwoorden hun gevoelens van rouw, verdriet en gemis. Het om je heen blijven kijken naar alles wat leeft ook al is het door een waas van tranen. Het mag er allemaal zijn. Dat maakt dit verhaal zo intens mooi.
Het kleine vosje neemt de lezer aan de hand mee zodat je troost en nabijheid voelt als je in een soortgelijke situatie zit. Nergens wordt het denken van de lezer in een bepaalde richting geforceerd. Ieders mening wordt gerespecteerd. En ik geloof dat al is oma er fysiek niet meer haar ziel zal alom aanwezig zijn. Zo zal ze mee blijven wandelen op het levenspad van de kleine vos.
Wat ik je nog wilde zeggen
Vertaald uit het Frans:
Je voudrais te dire
Auteur:
Jean-Francois Sénéchal
Jean-François, geboren te midden van de boeken, schrijft zowel voor jongeren als voor mensen die jong van geest zijn. Nadat hij antropologie heeft gestudeerd en enkele teksten over Haïti heeft geschreven, keert hij terug naar zijn eerste liefdes en wijdt hij zich aan de literatuur. Hij ontving verschillende prijzen, waaronder de Prix Jeunesse des libraires du Québec voor Au carrefour (2019) en de Governor General's Award in Canada voor Les avenues (2021).
Bron: www.events.frye.ca
Illustrator:
Chiaki Okada
Chiaki Okada studeerde illustratie aan de Setsu Mode-school. Haar werken, die vaak in de Japanse pers worden gepubliceerd, verbeelden het dagelijkse leven en de emoties van kinderen. Ko Okada, haar man, schrijft samen met haar de teksten. In 2010 werden haar illustraties geselecteerd voor tentoonstelling op de Bologna Book Fair.
Bron: www.ricochet-jeunes.org
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Standaard uitgeverij Infofok in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Standaard uitgeverij Infofok
Genre: jeugd
Cover en flaptekst:
Een prachtige illustratie van een klein vosje die vrolijk lachend opkijkt naar een oudere vos met een wandelstok en een mandje. Een lief tafereel waar de emotie van afspat.
Een diep ontroerende flaptekst.
Quote:
En ik schrijf je een brief. Ik weet dat je hem nooit zult lezen, maar toch schrijf ik hem. Omdat ik je wilde zeggen… dat ik je graag zie. Tot ziens!
Het verhaal:
Een ontroerend, poëtisch verhaal over de complexe emoties die we voelen als we iemand verliezen die ons dierbaar is.
Afscheid nemen kan moeilijk zijn. Want wat zeg je tegen iemand die snel sterven zal? De jonge vos in Wat ik je nog wilde zeggen... zoekt naar de juiste woorden, maar kan ze niet vinden. Oma is zo anders nu ze ziek is. Alles is anders.
Vos trekt naar het bos en de leuke herinneringen aan zijn oma komen terug. Ze geven hem de woorden waarnaar hij zo erg op zoek was.
Mijn leesbeleving:
De tekst ontroerde mij diep. De illustraties versterkten dat nog meer. De illustraties visualiseren het verdriet dat het kleine vosje heeft om zijn oma nog meer. Ze zijn zacht, gedetailleerd alsof ze je omarmen. Troost bieden te midden van rouw. De teksten en de illustraties vullen elkaar perfect aan.
Dit verhaal volgt de belevingswereld het magisch denken, van een kind. Stapsgewijs wordt het definitieve afscheid ingeleid en begeleid. Mijn dochter van zeven jaar vond het een mooi verhaal. De tekst sprak haar aan en de illustraties verwoorden haar gevoelens.
Omdat je het samen met het kleine vosje beleefd wordt het verdriet van gemis minder zwaar. Naast de thematiek rond overlijden, afscheid voor altijd en rouw vond ik dit ook een rehabilitatie van de vos. Vaak afgeschilderd als sluw en roofzuchtig. Maar nu eens aaibaar, kwetsbaar, intens lief en wijs.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De korte teksten zijn voor een kind prettig. De illustraties verwoorden hun gevoelens van rouw, verdriet en gemis. Het om je heen blijven kijken naar alles wat leeft ook al is het door een waas van tranen. Het mag er allemaal zijn. Dat maakt dit verhaal zo intens mooi.
Het kleine vosje neemt de lezer aan de hand mee zodat je troost en nabijheid voelt als je in een soortgelijke situatie zit. Nergens wordt het denken van de lezer in een bepaalde richting geforceerd. Ieders mening wordt gerespecteerd. En ik geloof dat al is oma er fysiek niet meer haar ziel zal alom aanwezig zijn. Zo zal ze mee blijven wandelen op het levenspad van de kleine vos.
1
Reageer op deze recensie