Lezersrecensie
Ziek, zwak en prikkelig
Recensie van:
Ziek, zwak en prikkelig
Leven met chronische zelfspot (en een vleugje bittere ellende)
Auteur:
Annelies Gramsma
Annelies, import-Wageninger in hart en nieren, studeerde ergens omstreeks de prehistorie Internationaal Land-en Watermanagement, loopt intussen al meer dan twee decennia rond met ME/CVS en schrijft sinds 2021 goed gelezen columns op Instagram.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen voor deelname aan de blogtour van uitgeverij De Magere Mug en van auteur Annelies Gramsma in ruil voor mijn recensie en deelname.
Uitgeverij: De Magere Mug
Genre: non fictie
Cover en flaptekst:
Een mintgroene kleur, een handzaam formaat. Een mooi wit kader met daarin de titel en subtitel. Omhuld met blaadjes. Mooi gedaan.
De flaptekst is informerend met een lach en een traan.
Het verhaal:
Dit is geen zelfhulpboek; Annelies weet het namelijk óók niet. Ze dobbert maar wat rond op de zee die leven heet, in een lekke roeiboot, met een halve peddel en een hoofd dat voortdurend op instorten staat, om het nog maar niet te hebben over de krakkemikkige staat van haar lijf. Annelies is hier dus niet om je te vertellen hoe je het beter moet doen – ze zou niet durven – maar wel om je aan het lachen te maken. Of aan het huilen, soms. En misschien is dat dan toch goed voor je, zomaar, als bonus. Je weet maar nooit…
Mijn leesbeleving:
Op Instagram begon ik de teksten van Annelies Gramsma te lezen die zij postte onder Het gezwets van Annelies. Ze raakte continu de juiste toon. Hetzij metaforisch spelen met woorden of hilarisch grappig of serieus diepgaand. Ik vond herkenning in haar woorden. Troost, hernieuwde hoop om de dag door te komen. Even een lach op mijn gezicht of tranen van ontroering. Even vergeten dat ik ziek ben.
In haar uiterst fraai uitgevoerde hardcover boek gaat Annelies hier mee verder. Wat een genot om te lezen. Alsof zij continu tegenover mij zit te praten. Even die erkenning, die hart onder de riem en dat is fijn. Als je worstelt met chronisch ziek zijn. En als je niet chronisch ziek bent is het ook een fijn boek om te lezen.
Met veel zelfspot geschreven maar ook qua observatie haarscherp gecombineerd met prachtige foto’s uit de rijkdom van de Nederlandse natuur. Kortom een boek dat je wilt lezen. Ik vind het getuigen van lef om jezelf zo bloot en zonder opsmuk te tonen aan de lezer.
Een diepe buiging van mij, respect.
De tekst op pagina 90,91 en 92 met als titel Gevangen van binnen daarin vind ik herkenning. Ze komen keihard binnen. Ze ontroeren me tot diep in mijn ziel.
Annelies weet dat je niet alleen bent met je gedachten, gevoelens, je lichamelijke en psychische pijn. Ik zie je, ik voel je, ik houd je vast in mijn gedachten.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Prima opbouw. Gedetailleerde en prima uitgewerkte situaties en personen. Door de beeldende schrijfstijl zit je als lezer overal eerste rang. Dit gecombineerd met de prachtige foto’s maken dit een herkenbaar, goed leesbaar verhaal.
Ik kijk uit naar meer Annelies Gramsma!
Ziek, zwak en prikkelig
Leven met chronische zelfspot (en een vleugje bittere ellende)
Auteur:
Annelies Gramsma
Annelies, import-Wageninger in hart en nieren, studeerde ergens omstreeks de prehistorie Internationaal Land-en Watermanagement, loopt intussen al meer dan twee decennia rond met ME/CVS en schrijft sinds 2021 goed gelezen columns op Instagram.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen voor deelname aan de blogtour van uitgeverij De Magere Mug en van auteur Annelies Gramsma in ruil voor mijn recensie en deelname.
Uitgeverij: De Magere Mug
Genre: non fictie
Cover en flaptekst:
Een mintgroene kleur, een handzaam formaat. Een mooi wit kader met daarin de titel en subtitel. Omhuld met blaadjes. Mooi gedaan.
De flaptekst is informerend met een lach en een traan.
Het verhaal:
Dit is geen zelfhulpboek; Annelies weet het namelijk óók niet. Ze dobbert maar wat rond op de zee die leven heet, in een lekke roeiboot, met een halve peddel en een hoofd dat voortdurend op instorten staat, om het nog maar niet te hebben over de krakkemikkige staat van haar lijf. Annelies is hier dus niet om je te vertellen hoe je het beter moet doen – ze zou niet durven – maar wel om je aan het lachen te maken. Of aan het huilen, soms. En misschien is dat dan toch goed voor je, zomaar, als bonus. Je weet maar nooit…
Mijn leesbeleving:
Op Instagram begon ik de teksten van Annelies Gramsma te lezen die zij postte onder Het gezwets van Annelies. Ze raakte continu de juiste toon. Hetzij metaforisch spelen met woorden of hilarisch grappig of serieus diepgaand. Ik vond herkenning in haar woorden. Troost, hernieuwde hoop om de dag door te komen. Even een lach op mijn gezicht of tranen van ontroering. Even vergeten dat ik ziek ben.
In haar uiterst fraai uitgevoerde hardcover boek gaat Annelies hier mee verder. Wat een genot om te lezen. Alsof zij continu tegenover mij zit te praten. Even die erkenning, die hart onder de riem en dat is fijn. Als je worstelt met chronisch ziek zijn. En als je niet chronisch ziek bent is het ook een fijn boek om te lezen.
Met veel zelfspot geschreven maar ook qua observatie haarscherp gecombineerd met prachtige foto’s uit de rijkdom van de Nederlandse natuur. Kortom een boek dat je wilt lezen. Ik vind het getuigen van lef om jezelf zo bloot en zonder opsmuk te tonen aan de lezer.
Een diepe buiging van mij, respect.
De tekst op pagina 90,91 en 92 met als titel Gevangen van binnen daarin vind ik herkenning. Ze komen keihard binnen. Ze ontroeren me tot diep in mijn ziel.
Annelies weet dat je niet alleen bent met je gedachten, gevoelens, je lichamelijke en psychische pijn. Ik zie je, ik voel je, ik houd je vast in mijn gedachten.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Prima opbouw. Gedetailleerde en prima uitgewerkte situaties en personen. Door de beeldende schrijfstijl zit je als lezer overal eerste rang. Dit gecombineerd met de prachtige foto’s maken dit een herkenbaar, goed leesbaar verhaal.
Ik kijk uit naar meer Annelies Gramsma!
2
Reageer op deze recensie