Het stelde me een beetje teleur
Gezien het laatste deel van deze trilogie onlangs is verschenen vond ik het hoog tijd worden om eens kennis te maken met de drie vriendinnen; Didi, Iris en Lein.
In dit eerste boek draait het vooral om journaliste Didi die werkt aan een artikel over Twitter. Als social media addict sprak dit me natuurlijk onmiddellijk aan en ik was heel erg benieuwd welke diepe, duistere geheimen Didi op zou diepen over het platform. Ik vond het erg leuk dat in tegenstelling tot vele andere chicklits, dit boek niet compleet gewijd was aan het vinden van een man. Begrijp me niet verkeerd. Ik houd net zoveel van een zinderende romance als iedere andere vrouw, maar bij sommige chicklits lijkt het wel alsof wij vrouwen aan niets anders kunnen denken. Didi had gelukkig wel andere prioriteiten en dat sprak me heel erg aan in haar personage.
Het boek was met vlagen spannend en mysterieus, maar hield nooit lang genoeg hetzelfde gevoel aan om mezelf er écht in te verliezen. Ook vond ik bepaalde onderdelen van het boek wel een beetje té toevallig om geloofwaardig te zijn.
Omdat de overige twee delen in deze trilogie over Iris en Lein gaan, vond ik het wel erg leuk om hen ook alvast beter te leren kennen. Ik ben daardoor vooral nieuwsgierig geworden naar het boek over Lein. Zij was veruit mijn favoriete personage en naar mijn mening de enige met een ware Chicklit-personality. Zij was echt verantwoordelijk voor de komische noot in dit deel, dus ik verwacht veel van haar deel in deze trilogie: Miss Match.
De grote ontknoping van het Twitter mysterie was voor mijn gevoel net iets te voorspelbaar. Het stelde me een beetje teleur wat betreft de journalistieke skills van Didi. Het is overigens wel een leuk boek voor tussendoor, maar niet echt iets wat ik zou bestempelen met het label ‘Must Read’.
Reageer op deze recensie