Er zijn echt maar weinig auteurs die me de slappe lach kunnen bezorgen, maar Lisette Jonkman is er daar een van

Onlangs hebben jullie op Craving Pages al kunnen lezen wat een geweldige tijd Katja heeft beleefd tijdens boeklancering van Verslingerd van Lisette Jonkman, en vandaag is het aan mij om jullie te vertellen over mijn beleving van dit boek. Het eerste deel vond ik al helemaal te gek, maar voor dit deel kom ik serieus sterren te kort! Meteen vanaf de eerste bladzijde voelde ik me thuis in dit boek. Het was als een weerzien met oude vrienden die je heel lang hebt moeten missen. Dat heeft vooral te maken denk ik met de geweldige personages uit het verhaal. Zie komen namelijk gewoon tot leven wanneer je aan het lezen bent.

Er zijn echt maar weinig auteurs die me de slappe lach kunnen bezorgen, maar Lisette Jonkman is er daar een van. Mijn constante gegiechel maakte manlief zelfs zo nieuwsgierig dat hij het op een gegeven moment niet meer aan kon, en ik het maar hardop voor moest lezen. Al snel hadden we allebei kramp in onze zij van het lachen.

De toevoeging van Femme Fatale Laura maakte het boek ook nog eens super spannend. Lucy is op haar leukst wanneer ze een pietsie paranoïde is, en daar zorgde Laura wel voor.

Wat ik toch wel het allerleukst vind aan dit boek, is het feit dat het leest alsof je naar een geweldige sitcom zit te kijken. Lucy rolt van de ene hilarische situatie in de andere, wat enkel wordt afgewisseld met een gezonde dosis drama tussendoor -just the way I like it.

Ik hoop echt met alles wat ik in me heb dat er nog veel meer boeken over Lucy en Kikker zullen volgen, want ik kan hen -en de rest van de fortbewoners- nog lang niet missen.