Veel draken en circusverhalen in een mooie themabundel

8- Het lezen van deze bundel was voor mij een bijzondere ervaring. Het is namelijk de eerste keer dat ik onbevangen de wedstrijdbundel van de SF/fantasy-wedstrijd van Godijn Publishing (omgedoopt tot de Walkure) tot me kon nemen - bij alle vorige edities zat ik namelijk in de jury. Maar het woord 'onbevangen' was wellicht verkeerd gekozen. Want ik neem die ervaring wel mee, en denk bij het lezen bijvoorbeeld op welke plek ikzelf bepaalde verhalen zou hebben gezet, en of ik kan zien welke aspecten de nieuwe juryleden belangrijk vonden vergeleken met toen ikzelf in de jury zat. En bij het overdragen van je 'kindje' in de handen van nieuwe 'ouders' ben je wellicht kritischer dan als je niets met eerdere edities te maken hebt gehad. Oh, en ik had dit jaar meegedaan met de wedstrijd (ook voor het eerst) - en dat maakt natuurlijk ook nog dat ik mijn eigen verhaal ging vergelijken met de andere. Gelukkig deed ik niet mee om te winnen, maar om in de bundel te komen - en dat is gelukt! Hoe dan ook zijn dit (in de ogen van de jury) de beste 25 inzendingen met als thema 'Vuurspuwers', met nog een bonusverhaal van de winnaar van vorig jaar, en dat betekent dat je hier hoe dan ook kwaliteit zult aantreffen. Niet elk verhaal zal elke lezer aanspreken, zoals niet elk verhaal mij aansprak, maar er zaten genoeg pareltjes in, wat mij betreft, om het lezen van de bundel de moeite waard te maken. Ik zou zeggen: pak hem op en lees hem zelf!
Goed, dan nu mijn mogelijk niet totaal objectieve opmerkingen. Ik was verrast over de volgorde waarin de verhalen geplaatst zijn. De meest verrassende verhalen trof ik namelijk aan in de tweede helft van de bundel, met de meest opmerkelijke wendingen en bijzondere interpretaties van het thema bij de laatste verhalen. De huidige jury keek duidelijk meer naar aspecten van 'emotionele impact' en 'spanning', dan naar 'originaliteit' of 'verrassing' die voor mij vaak doorslaggevend waren. De aspecten van emotionele impact en spanning stonden kennelijk qua belang zelfs boven de aanwezigheid van schrijffoutjes en anglicismen, want ik vond in het eerste verhaal al de zin aan: 'Door een dikke laag make-up verdwenen wel haar wallen, maar niet de vermoeidheid en deed het niets tegen de scherpe hoofdpijn.' Elders werd gesproken van 'metershoge sequoia's', wat niet zo uitzonderlijk was als de auteur waarschijnlijk bedoelden en regelmatig openden er deuren, in plaats van dat ze open gingen.
Het openingsverhaal over spontane ontbranding was leuk, maar niet heel verrassend en bevatte wat schrijffoutjes. Het tweede verhaal 'Het licht dat leidt' was heel goed geschreven, maar was eigenlijk een standaard verhaal over de overgang tussen leven en dood, waar later in de bundel nog meer voorbeelden van te vinden waren. Het derde verhaal, 'De arena', was een lange actiescène in een dystopische toekomst, waarbij we weinig over de wereld te weten kwamen en waarin een goede wending ontbrak. 'De erfenis van het verbond' van Karen van Soomeren was het eerste verhaal dat me op het puntje van mijn stoel deed zitten. Een fascinerende SF-wereld, goed gedoseerde informatie en een wending die op meerdere niveaus werkte.
Wat vond ik verder goede verhalen? 'De wiek van wederkeer' van Laurens Wittevronghel was mooi geschreven, bleef sterk bij het perspectief van de hoofdpersoon en bevatten een mooie wending aan het eind - misschien een moeilijke pil om te slikken, maar het klopte wel.
'De krokodil' van Kiara Lok - het verhaal deed een beetje aan de X-mannen denken (met kinderen met gaven), maar de schrijver wist er een heel mooie draai aan te geven, waarbij je beeld van de personages en hun motivaties veranderde.
'Noblesse oblige' van Maarten Luikhoven was een mooi verhaal van een jongen die wegloopt naar het circus, waar hij zijn gave denkt te kunnen gebruiken. Maar niet zonder risico's.
'De wijze storm' van Alex Mulder liet me meeleven met de hoofdpersoon, die wordt gepest en ook door zijn familie als minderwaardig wordt behandeld. Hij is tot alle bereid om serieus te worden genomen.
'De draken van de winter' van Charles van Wettum was een prachtig, kleinschalig Cli-Fi verhaal over de bewoners van een bejaardenhuis die wachten op het einde, en de rivaliteiten en verlangens die ook op hoge leeftijd de kop kunnen opsteken. Goed geschreven, waarbij alle personages goed een eigen karakter hebben gekregen.
'De lokroep van de vlammen' van Niels van Eekelen interpreteerde het vuur als het brandende verlangen in ons dat op een gegeven moment naar buiten komt. Een fascinerende wereld - deed me aan new weird fantasy denken.
'Reutelvleut' van Edward van Egmond was een hilarisch fantasyverhaal. Leuk gescheven - over de ontmoeten van iemand uit onze wereld met iemand uit de feeënwereld. Met een geweldige wending aan het einde die me met een brede glimlach achterliet.
'De laatste vlucht van Millicent' van Mike Jansen was in zichzelf wellicht wat voorspelbaar - meer het idee om het thema van de wedstrijd te interpreteren als 'Spitfire' was briljant.
Het bonusverhaal van Erwin Colson Thimister, 'Zona Infinita', vond ik ook leuk. Misschien wat vertellerig, maar het probeerde in weinig woorden heel veel te doen. Het thema (leven onder het ijs van planeten en manen in ons zonnestelsel) houdt mij ook veel bezig en daarom genoot ik er ook van. Het einde reflecteerde mooi het begin!