Toch wat te veel?

Oek de Jong maakte bij mij - na het lezen van Pier en oceaan - heel hoge verwachtingen los. Dus zwoegde ik me ook door de bijna 500 pagina's van Zwarte schuur Dat de Jong kan vertellen staat als een huis. Hij neemt de lezer mee in de landschappen van Zeeland, in Amsterdam of New York. Hij schetst ook geloofwaardige karakters: mensen die met zichzelf in de knoop liggen, die een zware geschiedenis meedragen. Alleen: waar leidt dan heen? Na meer dan 400 bladzijden lees ik dat de relatie tussen Maris en Fran, die al het hele verhaal op haar einde afstevent, plots weer de goeie kant op gaat. Hoe? Waarom? De verhoudingen met Thijs en Stan lijken ook plots op eenwat onverwachte (en misschien ook wat ongeloofwaardige) happy end.
Goed geschreven, te vel pagina's, hier en daar wat te ongeloofwaardig.