IJsbrekers De zwijgende aarde deel 5

In een kunstmatige wereld die als een lange buis in het ijs steekt zijn er, zoals gewoonlijk voor deze serie, verschillen tussen pure mensen (uit het management) en gemodificeerde mensen (die het “vuile” werk op moeten knappen). Op Europa zijn die laatsten zeemeerminnen en -mannen (of eigenlijk gewoon zeemeermensen), zij zwemmen in de donkere zee onder het ijs en halen dunne cilinders van ijs uit de ijslaag om de unieke chemische verbindingen en enzymen te kunnen onderzoeken. Onder hen is een eindeloze zwarte diepte, waar een zwaar geluid vandaan komt. Ze zijn niet alleen …

Patricia Visser is een van degenen die boven in de buis werkt, met een aantal collega’s. Ze zitten niet in het management zoals Harm, maar zijn wel bezig met het onderzoek. In de tien jaar die de Zwijging heeft geduurd zitten ze in dit onderzoekscentrum opgesloten en ze hebben hun omgeving een beetje gezellig proberen te maken met persoonlijke spullen. Wanneer er na de Zwijging een schip van de aarde op hun onderzoekstation afkomt, verandert alles razendsnel. Patricia’s ware identiteit wordt ontdekt en ze moet een keuze maken die bepalend is voor de rest van haar leven. Een keuze die haar compleet zal veranderen.

Door de voor de mens vijandige omgeving van het onderzoekscentrum en de hiërarchie die er heerst is er een sterk conflict in dit verhaal. Dat verdiept zich nog eens wanneer de ware identiteit van Patricia Visser ontdekt wordt. Zij is iemand uit deze serie die we al van eerdere boeken kennen. De militairen van de VAHA die achter haar aan zitten, moeten haar gevangen nemen en meenemen naar de aarde, waar ze haar straf zal krijgen. Er volgt een spannend verhaal waarbij de zeemeermensen een belangrijke rol krijgen en de zee van Europa eveneens. Op het einde heeft het hoofdpersonage een grote verandering ondergaan. Het enige waar ik als lezer wat kritisch op reageerde, was dat de verandering wel erg snel en gemakkelijk ging. In het normale leven verwacht ik dat voor een dergelijke operatie meer tijd nodig zal zijn. Net als met de inwerking van nanotechniek (al is die in deel 2 Roest al uitvoeriger behandeld). Maar dat dit hier nu wel heel snel gaat, mag de pret niet drukken. Dit is een geweldig mooie afrondingen van de eerste vijf boeken van de zwijgende aarde reeks. Het verhaal was spannend, de conflicten interessant en mijn aandacht werd goed vastgehouden.

Hierna ga ik deel 6 De Heren XVII lezen, dat later aan de serie werd toegevoegd. Logisch, na het succes van deze eerste vijf boeken. En er komen er nog meer aan in deze verbeeldingswereld, waar ik ook heel nieuwsgierig naar ben. Een mooi SF project van Nederlandse bodem en ook een goed idee dat er steeds een andere schrijver is die een nieuw deel schrijft.

Ik gaf dit boekje vier sterren.

Gelezen juni 2023