Lezersrecensie
Judaspenning
Dit boek lijkt ogenschijnlijk een verhaal te zijn over twee broers die samen verhuizen naar Oud Sleuvink, een dorpje in het Grienderbosch. Robin wil zijn broer Tijn, die net uit een ontwenningskliniek is ontslagen een, beter leven geven. Ze betrekken samen een woning in het dorp en gaan werken voor een boer. Ook maken ze van lieverlee kennis met de drie vrouwen, die in het laatste huis van het dorp wonen, het dichtst bij de toegang tot het Grienderbosch. Brigitte heeft thee en natuurmiddeltjes om te genezen, Catharina kweekt een bijzonder soort rozen en Eva werkt als doktersassistente voor de plaatselijke huisarts die Tijn behandelt. Het lijkt allemaal goed te gaan. Robin mag zelfs als zanger optreden in de plaatselijke kroeg.
Maar zoals in alle boeken van Roselynd Randolph speelt er iets mee dat diep verborgen zit achter het “normale” leven. Iets wat je niet verwacht had.
Allereest: Wat doen die motorrijders aan het begin van het verhaal op de weg? Vooral die ene met die pothelm en die snor? Had ik daarover in eerdere boeken niet al eens iets gelezen? Zijn het wel echte motorrijders? Hoorden die niet thuis in de hel? En dan die vreemde mist. Ik had kunnen weten dat daar iets mee aan de hand moest zijn. En dat hele gebeuren van een huis dat de drie vrouwen aan zich heeft gebonden, alsof het een levend iets is dat kan bepalen hoe zij moeten leven. Er gebeuren ook steeds meer vreemde dingen met Oud Sleuvink en de bewoners. Waar gaat dit heen?
Afijn, laat ik dat maar niet verklappen. Het is genoeg als ik vertel dat dit boek echt donker is en dat ik heb genoten van de wereldbouw van deze auteur. Het verhaal greep me vast en ik kon het boek moeilijk wegleggen.
De auteur heeft een prachtige wereld gebouwd van wat het voorportaal naar hemel of hel te noemen is en alles wat daar nog bij komt kijken. Het Grienderbosch is ook een geweldige plek, die bij mij al bekend was uit haar trilogie van de Varulven.
De prinsen van de hel blijven aan het einde van het boek Judaspenning met een raadsel achter. De vrouwen krijgen een nieuw soort rol toebedeeld. Dat smaakt naar meer. Want nu wil ik weten wat dat raadsel is en wat die vrouwen verder gaan doen!
Dus ik hoop dat er nog veel meer boeken over deze wereldbouw volgen van Roselynd Randolph.
Maar zoals in alle boeken van Roselynd Randolph speelt er iets mee dat diep verborgen zit achter het “normale” leven. Iets wat je niet verwacht had.
Allereest: Wat doen die motorrijders aan het begin van het verhaal op de weg? Vooral die ene met die pothelm en die snor? Had ik daarover in eerdere boeken niet al eens iets gelezen? Zijn het wel echte motorrijders? Hoorden die niet thuis in de hel? En dan die vreemde mist. Ik had kunnen weten dat daar iets mee aan de hand moest zijn. En dat hele gebeuren van een huis dat de drie vrouwen aan zich heeft gebonden, alsof het een levend iets is dat kan bepalen hoe zij moeten leven. Er gebeuren ook steeds meer vreemde dingen met Oud Sleuvink en de bewoners. Waar gaat dit heen?
Afijn, laat ik dat maar niet verklappen. Het is genoeg als ik vertel dat dit boek echt donker is en dat ik heb genoten van de wereldbouw van deze auteur. Het verhaal greep me vast en ik kon het boek moeilijk wegleggen.
De auteur heeft een prachtige wereld gebouwd van wat het voorportaal naar hemel of hel te noemen is en alles wat daar nog bij komt kijken. Het Grienderbosch is ook een geweldige plek, die bij mij al bekend was uit haar trilogie van de Varulven.
De prinsen van de hel blijven aan het einde van het boek Judaspenning met een raadsel achter. De vrouwen krijgen een nieuw soort rol toebedeeld. Dat smaakt naar meer. Want nu wil ik weten wat dat raadsel is en wat die vrouwen verder gaan doen!
Dus ik hoop dat er nog veel meer boeken over deze wereldbouw volgen van Roselynd Randolph.
1
Reageer op deze recensie