Lezersrecensie
Puberfluisteraar
In de Nederlandse jongerenliteratuur noemt iedereen prijswinnend auteur Erna Sassen als dé puberfluisteraar van dit moment. Haar Vlaamse tegenhanger is, met recht, Evelien de Vlieger. Zoals zoveel Vlaamse auteurs kennen wij deze auteur maar nauwelijks. Ten onrechte. Kwaliteitsuitgeverij Querido geeft sinds jaar en dag haar boeken uit, voor jongere kinderen, maar ook haar Young Adult romans zoals ‘Getekend’ (een Slash-roman, 2015) en ‘Wish you were here’ (2018).
Puberfluisteraar
Wat maakt de Vlieger een puberfluisteraar? Haar taal, haar stijl, haar thematiek? Kun je dichter op de huid bij jongeren komen dan door hun dromen en wensen te beschrijven? Hun demonen en angsten niet uit de weg te gaan en hun veelstemmigheid een boeiend podium te geven? Evelien de Vlieger doet dat allemaal, inclusief het podium. In ‘Onder de brug’ is dat een hangplek bij een verlaten terrein met wat water, wat gras en dus die brug. Oh ja, en op afstand van dat hoofdpodium kijken we ook even mee op school, deelt de auteur een paar gezinssituaties… en maken we kennis met ons hoofdpersonage in… een ziekenhuis.
De val
Want ons hoofdpersonage, Jowi 17 jaar, is van de brug gevallen. Hij slikt al een tijdje antidepressiva en heeft die avond ook wel méér dan een biertje gedronken. Op zijn hand was het woord ‘sorry’ geschreven. Is hij gesprongen of is hij misschien geduwd? Wie zal het zeggen? Hij ligt nu in een coma in het ziekenhuis. Ja, OK, hij was depressief en cynisch, maar het ging nu toch al weer veel beter hem? Hij weigerde een tijdje om naar school te gaan, maar hij wilde nu toch weer terug? Zijn vrienden Leo en Kilian, zijn vriendinnen Nika en Jülide waren allemaal heel blij dat hij weer naar school zou gaan. De auteur geeft hen allemaal hun eigen perspectief. In duidelijk afgebakende hoofdstukken vertellen zij wat er rond de val van Jowi is gebeurd. Jowi zelf is ook aan het woord in zijn eigen hoofdstukken, die ook nog eens in een afwijkend lettertype zijn gezet. Zo krijgen we stukje bij beetje een beeld van de gemoedstoestand van elk van de personages en hun aandeel in het verloop van de avond.
Open het gesprek
Behalve de perspectieven geeft de auteur ons ook twee belangrijke data en zelfs de tijdstippen waarop het verhaal zich afspeelt. Het podium, de perspectieven en de tijdsprongen leveren genoeg materiaal om veel vragen bij deze roman te kunnen stellen. Is het een thriller, een ‘whodunit’? Of toch meer een psychologische young adult roman? De strakke compositie doet het eerste vermoeden, maar de spanningsboog is toch vooral psychologisch van aard. Bovendien dragen alle jonge stemmen bij aan een realistisch beeld van de jongerenwereld van dit moment. We lezen over niet ingeloste verwachtingen en stress, over buitensluiting en eenzaamheid, een onzeker zelfbeeld, liefde en seks. Evelien de Vlieger presenteert deze elementen niet in extremen of als centrale of zelfs sub-thema’s. Ja, ze worden wel genoemd en we weten dat ze er zijn. Maar nee, hier zijn jongeren aan het woord die elk in hun eigen directe en pure taal verwoorden wat ieder van hen, los van elkaar, bezighoudt. Dát maakt haar een puberfluisteraar! En heel intelligent vermijdt de auteur het antwoord op de vraag naar de val, net als ze in ‘Wish you were here’ een aantal vragen niet expliciet beantwoord. Een roman die zowel in omvang (156 pag.) als in thematiek bescheiden is levert juist door die combinatie van plot en psyche veel gespreksstof op.
Met dank aan Uitgeverij Querido voor het leesexemplaar.
Puberfluisteraar
Wat maakt de Vlieger een puberfluisteraar? Haar taal, haar stijl, haar thematiek? Kun je dichter op de huid bij jongeren komen dan door hun dromen en wensen te beschrijven? Hun demonen en angsten niet uit de weg te gaan en hun veelstemmigheid een boeiend podium te geven? Evelien de Vlieger doet dat allemaal, inclusief het podium. In ‘Onder de brug’ is dat een hangplek bij een verlaten terrein met wat water, wat gras en dus die brug. Oh ja, en op afstand van dat hoofdpodium kijken we ook even mee op school, deelt de auteur een paar gezinssituaties… en maken we kennis met ons hoofdpersonage in… een ziekenhuis.
De val
Want ons hoofdpersonage, Jowi 17 jaar, is van de brug gevallen. Hij slikt al een tijdje antidepressiva en heeft die avond ook wel méér dan een biertje gedronken. Op zijn hand was het woord ‘sorry’ geschreven. Is hij gesprongen of is hij misschien geduwd? Wie zal het zeggen? Hij ligt nu in een coma in het ziekenhuis. Ja, OK, hij was depressief en cynisch, maar het ging nu toch al weer veel beter hem? Hij weigerde een tijdje om naar school te gaan, maar hij wilde nu toch weer terug? Zijn vrienden Leo en Kilian, zijn vriendinnen Nika en Jülide waren allemaal heel blij dat hij weer naar school zou gaan. De auteur geeft hen allemaal hun eigen perspectief. In duidelijk afgebakende hoofdstukken vertellen zij wat er rond de val van Jowi is gebeurd. Jowi zelf is ook aan het woord in zijn eigen hoofdstukken, die ook nog eens in een afwijkend lettertype zijn gezet. Zo krijgen we stukje bij beetje een beeld van de gemoedstoestand van elk van de personages en hun aandeel in het verloop van de avond.
Open het gesprek
Behalve de perspectieven geeft de auteur ons ook twee belangrijke data en zelfs de tijdstippen waarop het verhaal zich afspeelt. Het podium, de perspectieven en de tijdsprongen leveren genoeg materiaal om veel vragen bij deze roman te kunnen stellen. Is het een thriller, een ‘whodunit’? Of toch meer een psychologische young adult roman? De strakke compositie doet het eerste vermoeden, maar de spanningsboog is toch vooral psychologisch van aard. Bovendien dragen alle jonge stemmen bij aan een realistisch beeld van de jongerenwereld van dit moment. We lezen over niet ingeloste verwachtingen en stress, over buitensluiting en eenzaamheid, een onzeker zelfbeeld, liefde en seks. Evelien de Vlieger presenteert deze elementen niet in extremen of als centrale of zelfs sub-thema’s. Ja, ze worden wel genoemd en we weten dat ze er zijn. Maar nee, hier zijn jongeren aan het woord die elk in hun eigen directe en pure taal verwoorden wat ieder van hen, los van elkaar, bezighoudt. Dát maakt haar een puberfluisteraar! En heel intelligent vermijdt de auteur het antwoord op de vraag naar de val, net als ze in ‘Wish you were here’ een aantal vragen niet expliciet beantwoord. Een roman die zowel in omvang (156 pag.) als in thematiek bescheiden is levert juist door die combinatie van plot en psyche veel gespreksstof op.
Met dank aan Uitgeverij Querido voor het leesexemplaar.
1
Reageer op deze recensie