Geslaagd met vlag en wimpel

Vooraleer tante Gloria en neefje Salim verhuizen naar Amerika, komen ze op bezoek bij Ted en zijn zus Kat in Londen. Salim wil absoluut in het London Eye, het grootste reuzenrad ter wereld. Hij stapt in en hoewel Ted en Kat de cabine de hele tijd volgen, stapt Salim niet uit. Wat kan er gebeurd zijn? Ontvoering? Weggelopen? Spontane ontbranding? … Zelfs de politie staat voor een raadsel. Ted bedenkt negen theorieën en samen met zijn zus ontpopt hij zich tot een rasechte speurder.    

Schrijfster van Het Reuzenradmysterie is Siobhan Dowd (1960), een Britse die in 2007 op 47-jarige leeftijd aan kanker overleed. Daardoor schreef ze helaas maar vier kinderboeken, want aanvankelijk schreef ze voor volwassenen. Ze was een sociaal bewogen auteur en zette zich in voor gevangenen en sociaal achtergestelde jongeren. Vlak voor haar dood richtte ze een fonds op waardoor alle royalty’s van haar kinderboeken gebruikt worden voor het bevorderen van de leesvaardigheid van kansarme kinderen.    

Deze sociale bewogenheid vinden we in dit boek terug door het gebruik van een hoofdpersonage (Ted) met het syndroom van Asperger. Dat is een autismespectrumstoornis. De term wordt in het boek niet als dusdanig genoemd. Ted meldt slechts dat hij een syndroom heeft, maar het boek staat wel vol verwijzingen. Ted heeft maar drie vrienden, namelijk zijn ouders en leerkracht. Hij neemt alles letterlijk, ziet veel details, weet alles over één bepaald onderwerp (in dit geval meteorologie), kijkt mensen niet graag aan, houdt niet van aanrakingen en heeft moeite met het begrijpen van gezichtsuitdrukkingen en emoties bij anderen. Hij fladdert ook met de handen, vooral bij spanning.    

“Als ze dat doet, fladdert mijn hand altijd.”    

Het verhaal is geschreven vanuit de ik-persoon, Ted. Daardoor krijgt de lezer inzicht in en begrip voor de manier van denken van personen met het Aspergersyndroom. Niet alleen de moeilijkheden die Ted ondervindt, maar vooral zijn sterktes en positieve punten staan centraal. Dankzij zijn andere manier van denken is Ted een ideale speurder.    

“Dat ik hersenen heb die anders werken dan die van de meeste mensen, hielp me om te ontdekken wat er was gebeurd.”    

Het boek zou verplichte lectuur moeten zijn voor iedereen die met personen met Asperger in aanraking komt. Het geeft meer inzicht in het denken van deze mensen dan eender welk non-fictieboek over het onderwerp.    

De auteur beschrijft alles zeer gedetailleerd. Ted heeft natuurlijk oog voor detail, waardoor men zich makkelijk een beeld kan vormen en het verhaal zich als een film voor je ogen afspeelt. Wat eveneens bijdraagt aan de kwaliteit van dit boek, is de humor waarmee het verhaal doorspekt is. Vooral het feit dat Ted alles letterlijk neemt, draagt daartoe bij.    

“’Ze begint te ontsporen, Ben,’ zei mama tegen papa. ‘Ontsporen,’ herhaalde ik terwijl ik aan treinongelukken dacht.”    

Liefhebbers van informatieve boeken kunnen hun hart eveneens ophalen want Ted strooit voortdurend weetjes in het rond. Echt interessant, al kan het sommige lezertjes ook afschrikken.  

“Het Coriolis-effect is het gevolg van het verschil tussen deze twee tangentiële snelheden...”    

Het boek is mede hierdoor pas geschikt voor kinderen vanaf 10 jaar.    

Het verhaal eindigt met een verrassende ontknoping van het mysterie, waardoor nog maar eens duidelijk wordt hoe goed de schrijfster dit verhaal heeft opgebouwd. Geen wonder dat dit boek in 2011 bekroond werd met een Vlag en Wimpel van de Griffeljury.