Onbenut potentieel
Lamberti groeide zelf op in de vallei waar het verhaal zich afspeelt en ze werd net als Gaia uit het boek in een afkickkliniek geboren. Er zitten dus zeker autobiografische elementen in het boek maar het blijft wel fictie. In het verhaal volgen we vooral Costanza en hoe zij de vallei wil ontvluchten maar er toch altijd weer terugkeert. Evenals vele anderen in de vallei waaronder eerder ook haar moeder Augusta en later dochter Gaia. Een familieroman kan je het moeilijk noemen want het verhaal is voornamelijk geschreven vanuit Costanza. Het aandeel van de vorige en volgende generatie is te klein om te spreken van een generatieroman.
De vrij korte hoofdstukken, het springen van tijd of van gezichtspunt, het houdt de lezer alert. Een verhaal als dit waarin weinig gebeurt, heeft dat zeker nodig. In combinatie met de taalrijke schrijfstijl zorgt dat ervoor dat vooral het eerste deel van het boek echt genieten is. Echter daarna volgt een overdaad aan wisselen van tijd of perspectief, ook binnen eenzelfde hoofdstuk en dat gaat ten koste van het leesplezier. De titels met de jaartallen vormen een broodnodige houvast. De stamboom die vooraan in het boek is opgenomen, is foutief getekend en dus overbodig.
De personages, ook hoofdpersonage Costanza, worden niet echt uitgediept waardoor de lezer weinig voeling heeft met de verschillende karakters. Lamberti is er wel in geslaagd enkele sombere thema’s zoals eenzaamheid en uitzichtloosheid te schetsen. De sfeer is erg donker en het beloofde vleugje humor om wat licht in de duisternis te brengen, ontbreekt.
Een ander belangrijk thema is dat van familiebanden en de erfelijkheid van ouderijke fouten die door de volgende generaties steeds opnieuw worden gemaakt.
Costanza: “… want zelf heb ik het gevoel dat bloedbanden eigenlijk verboden zouden moeten worden.”
De poëtische en toch wel originele stijl, de thema’s en de manier waarop Lamberti een sombere en uitzichtloze sfeer weergeeft, maken de afstand tot de personages en het gemis aan luchtigheid niet goed. Ze tonen wel potentieel waardoor volgende romans van deze auteur zeker nog een kans verdienen.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Joke D.
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
