Gruwelijk voortkabbelend

De drie zussen Katherine, Arsinoe en Mirabella zijn van bij hun geboorte aartsrivalen. Met hun koninklijk bloed zijn ze voorbestemd om te regeren, maar slechts één van hen zal de troon bestijgen.  

Geweld en verraad scheren hoge toppen en de jonge vrouwen stellen zich scherpzinnig, doordacht en meedogenloos op. Hun onverbiddelijke houding is de enige manier om te overleven in een grauwe wereld. Gelukkig staan ze niet alleen. Elk van hen weet betrouwbare dierbaren om zich heen te scharen. Zo verdwijnen de vriendschap én de liefde niet volledig uit hun leven. Of lijkt dat alleen maar zo?   

Duistere troon is het vervolg op Koninginnen van Kendare Blake. De Nederlandstalige versie van HarperCollins Young Adult werd verzorgd door vertaalster Sandra Hessels.  

De karakters van de hoofdpersonages blijven even verfrissend als in het eerste deel. Het zijn geen brave meisjes die bedeesd op hun toekomst wachten, maar wel jonge, sterke vrouwen die hun lot in eigen handen nemen. Hun scherpe en donkere kanten maken hen onvoorspelbaar en boeiend, want ze zijn tot alles in staat.  

De plot zelf zit veel strakker in elkaar dan in Koninginnen. Er is veel meer actie en de wendingen haken veel beter in elkaar. Toch blijft het algemene verloop voortkabbelen en voelen veel uitgerekte conversaties zinloos aan. Op de dieptepunten lijkt Duistere troon wel een schets van een verhaal waarvan de onuitgewerkte ideeën niet tot hun recht komen en verloren gaan.   

Een ander probleem is de overdosis aan personages. Je kent de vrouwen en hun vertrouwelingen ondertussen beter dan in het eerste deel, maar ze zijn simpelweg met teveel, waardoor je je aandacht voortdurend moet verdelen en niet met iedereen kan meeleven. De hoofdpersonages maken daarentegen wel een duidelijke evolutie door en komen meermaals verrassend uit de hoek.  

Qua zinsopbouw en taalgebruik is er op Duistere troon niets aan te merken. En welgemeende pluim voor de verzorgde, heldere vertaling van Sandra Hessels. Zij laat haar eigen stem in de zinnen weerklinken, zonder die van Blake over te nemen. Wel jammer dat Blakes beschrijvingen vrij kil en afstandelijk overkomen. Ze missen een zekere vonk die de gebeurtenissen tot leven wekken en niet gewoon vertellen.       

Met behulp van een sterk, intrigerend uitgangspunt en een hoge dosis gruwel en onvoorspelbaarheid blijft Duistere troon maar net overeind. De nieuwsgierigheid naar het volgende deel is nog niet gedoofd, maar Blake zal alles uit de kast moeten halen om haar reeks de inhoud te geven die ze verdient.