Creatief en chaotisch

Niet zo lang geleden werd Tenley het slachtoffer van een verbeten oorlog tussen de twee rijken Myriad en Troika. Allebei willen ze maar één ding: Tenley voor zich winnen en zo haar unieke gave inzetten om zichzelf naar de overwinning te leiden.  

Tenley bleek niet zo makkelijk te overtuigen als gedacht. Vastberaden haar eigen weg te gaan weigerde ze een besluit te nemen en dat leverde haar een heleboel vijanden op. Het gevaar loerde voortdurend om de hoek en sindsdien vecht Tenley elke dag voor haar leven.  

Nu heeft ze eindelijk een keuze gemaakt: haar sympathie ligt bij het rijk Troika. Er is wel één probleem. Door haar liefde voor Killian kiest ze onrechtstreeks ook voor Myriad. Deze unieke band bedreigt de aloude onderverdeling tussen beide rijken en dadelijk wordt er een klopjacht op de geliefden gestart.  

Tenley laat zich niet afschrikken en is vastbesloten om zowel de bewoners van Troika als Myriad te redden. Zij ziet haar band met beide rijken niet als een gevaar, maar wel als een opportuniteit om eens en voor altijd een einde te maken aan de vete tussen de rijken. Maar dan moet ze wel weten te overleven in een wereld die meedogenlozer is dan ooit.  

Eeuwige leven is het derde en laatste deel van de ‘Everlife’-trilogie van Amerikaans auteur Gena Showalter. De Nederlandstalige versie wordt verzorgd door Harper Collins en vertaalster Erica van Rijsewijk.  

Grootste troef van de boekenreeks is de intelligente en creatieve benadering van het leven na de dood. Toch kampen de eerste delen met een overdosis aan informatie, holle personages en emoties. Eeuwig leven is een sterke stap vooruit, maar nog steeds voelt het verhaal als een rollercoaster die te snel en schokkerig verloopt.  

In het eerste deel van Eeuwige leven gaat alle aandacht naar de relatie tussen Tenley en Killian. Showalter neemt de tijd om de gevoelens van de personages uit te spitten en laat ze haast op Shakespeareaanse wijze hun liefde aan elkaar verklaren. Het zorgt voor een niet eerder geziene sfeer in de serie en maakt dat de lezer opnieuw connecteert met de personages.  

Verder in het boek valt Showalter terug op haar gebruikelijke snelle verteltempo. Het verloop is overzichtelijker dan in Eerste Leven en Levensbloed, maar de auteur hanteert een razendsnel tempo waardoor de lezer de draad vaak kwijtspeelt. De beschrijvingen zijn woelig en rustige moment voelen even intens als actiescènes. Het speels neergepende mailverkeer tussen verschillende personages is dan weer zeer genietbaar en vormt een aangename afwisseling met de rest van het verhaal.  

Heel wat sterke ideeën en thema’s bieden zich aan, maar veel daarvan verliezen hun kracht omdat Showalter ze er veel te snel doorjaagt. Aan inspiratie duidelijk geen gebrek, maar met meer uitwerking en ordening waren al haar ideeën beter uit de verf gekomen. Daarnaast zijn er heel wat personages die te zwak zijn uitgewerkt om een blijvende indruk te maken.  

Eeuwige leven bevat een rijkdom aan ideeën en creativiteit waar veel andere YA-verhalen een puntje aan kunnen zuigen, maar de chaotische vertelstijl overschaduwt gedeeltelijk deze kracht.