Duisterdere toon, bravere uitwerking
Na zijn woelige eerste jaar aan het Magisterium brengt Callum zijn zomervakantie door in het gezelschap van zijn vader. Hun relatie staat onder spanning en Callum voelt dat zijn vader iets voor hem achterhoudt. Na een gruwelijke ontdekking slaat hij op de vlucht en zoekt onderkomen bij zijn beste vriendin Tamara. Veel tijd om te bekomen krijgt hij niet want de Koperen Vuist, een onvoorstelbaar machtig wapen, blijkt spoorloos verdwenen te zijn. Tijdens de zoektocht naar het wapen is het niet langer mogelijk om de vijand te ontlopen en Callum en zijn vrienden komen dan ook voor een grote uitdaging te staan.
De Koperen Vuist is het vervolg op De IJzerproef en vormt het tweede deel van de fantasiereeks ‘Magisterium’ van Holly Black en Cassandra Clare. Het eerste deel was een veelbelovende start met innemende personages en een bruisende verhaallijn, maar bezat te veel overeenkomsten met Harry Potter om volledig te ontplooien. In dit tweede deel slaan Black en Clare een serieuzere, akeligere toon aan, maar in het algemeen blijven de grote verrassingen uit.
Net zoals De IJzerproef grijpt De Koperen Vuist de lezer van bij de eerste regel vast om pas na de allerlaatste regel weer los te laten. Een meerwaarde is de innerlijke strijd van Callum, zijn worsteling met het duistere in zich en de manier waarop dat zijn kijk op zijn omgeving verandert. Samen met de lezer ontrafelt Callum steeds meer de niet altijd fraaie geheimen van de magische wereld en elke bladzijde barst van de spanning, actie of nieuwe inzichten en de auteurs geven de lezer amper de kans om op adem te komen, mede dankzij de vlotte schrijfstijl.
Toch dringt er zich tijdens de intense leesrit een honger op naar uitwerking en verdieping. De plot is rechtlijniger dan in het eerste boek en dat zorgt voor meer orde en overzicht, maar ook voor minder opwinding. Alles bij elkaar gebeurt er niet zo bijster veel in dit tweede boek en het Magisterium zelf komt amper aan bod. Waar Callum en de andere hoofdpersonages in De IJzerproef dynamisch zijn, daar blijven ze in dit deel vrij statisch, ook al komt hun band onder de nodige spanning te staan. Het gevolg is een vertelling die oppervlakkig aanvoelt en minder roert dan het eerste deel.
Los van alle kritiek blijft De Koperen Vuist een meer dan onderhoudend boek met traditionele, maar aanstekelijke thema's zoals vriendschap en moed en de dilemma's waar ze iemand mee confronteren. Zeker jongere lezers zullen hun gading vinden in het avontuur dat bolstaat van fantasie, actie en humor. Een extra pluim voor uitgeverij Moon voor de mooie vormgeving van de boeken.
Reageer op deze recensie