Hartverwarmend personage in humoristisch en actueel verhaal

Simon is verliefd op Blue, een jongen die hij slechts kent van de talrijke mails die ze elkaar sturen. Als hij vergeet om zichzelf na een internetsessie op school uit te loggen, komt studiegenoot Martin zijn lang bewaarde geheim te weten. Zijn vrienden en familie weten namelijk niet dat Simon op jongens valt. Martin belooft om niets te zeggen, maar Simon is er niet gerust in. Het is niet zozeer de reactie van zijn omgeving die hem ervan weerhoudt om voor zijn geaardheid uit te komen, maar wel de maatschappij die hem als anders etiketteert. “Even tussendoor, vind je niet dat iedereen uit de kast zou moeten komen? Waarom is hetero zijn de norm?”   

Uitgebracht met zowel een rode als blauwe cover, verdedigt Simon vs de verwachtingen de idee dat niet de kleur of het label, maar wel de inhoud van belang is. Simons geaardheid en de onzekerheid over hoe zijn omgeving zal reageren vormen de rode draad in het verhaal, maar zijn niet overheersend. “Dus het gaat niet alleen maar om mij en mijn geheimen. In wezen gaat het helemaal niet om mij.” Simon en zijn vrienden zijn in de eerste plaats tieners die naar feestjes gaan, graag met elkaar optrekken en ondertussen proberen uit te zoeken welke plek in de wereld hen het beste schikt. 'Simon' in de titel kan vervangen worden door gelijk welke naam in deze wereld.  

De vertelling is doorspekt met humor, gestoeld op Simons zowel nuchtere als laconieke kijk op de wereld om hem heen. Het is wonderlijk hoe auteur Becky Albertalli gevoelens of gedachten weet over te brengen zonder ze letterlijk te vermelden. Zo kijkt Simon niet ongemakkelijk naar zijn voeten, maar heeft hij volgende gedachte: “We dragen allebei All Stars, en ik ben er nog niet uit of mijn voeten nou zo klein zijn of de zijne gigantisch groot.” Daarbovenop zijn er nergens geforceerde beschrijvingen of introducties te bekennen. De handelingen en uitspraken van de personages volstaan om een duidelijk beeld van hen te krijgen om van in het begin tot het einde met hen mee te leven.  

De hoofdstukken vanuit het ik-perspectief van Simon worden afgewisseld met mails tussen Simon en Blue. Ondanks een andere opmaak en een schrijfstijl die zeer authentiek aanvoelt, vloeit het mailverkeer en het verhaal mooi in elkaar. Andermans privémail lezen was nog nooit zo onderhoudend en de vraagt rijst wie de mysterieuze Blue is. Al zal de oplettende lezer de identiteit van de geheime Romeo sneller ontrafelen dan Simon zelf.  

Simon vs de verwachtingen is een mooi opstapje naar meer diversiteit in de jeugdliteratuur, al blijft het iets te braaf om de boekenwereld op zijn grondvesten te doen daveren. Naar het einde toe vallen sommige dingen net iets te eenvoudig in de plooi en overheerst de zeemzoete toon, maar met Simon heeft de lezer er een goede vriend bij en die wens je enkel het allerbeste toe.