Afwisselend stripachtig avontuur!

Wanneer Dickie bijna van het dak van zijn huis dreigt te vallen wanneer hij speelt met zijn ruimteraket, slaakt hij een noodkreet. Dit signaal wordt opgevangen door het grote blauwe ruimtewezen Giga. Giga is net bezig met een oefengevecht met de wapens van de ruimteschepen. Met zijn ruimtewezensvrienden. Hoe meer je oefent, hoe beter je wordt tenslotte. Giga bedenkt zich geen moment en snelt hem te hulp richting Aarde. Dat is de start van veel avonturen.

Het eerste dient zich al aan: als mam hem ziet, schrikt ze zich vast een ongeluk. Er volgt een tekening met een heel grote Giga onder de ontbijttafel en een moeder die nog van niets weet. Ook de reacties op school zijn even wennen, maar de medeleerlingen sluiten Giga in hun hart. En dan zijn er nog de vreselijke stinkende Grokododo’s! Dat is nog wel een puntje! De Grokodoko’s hebben alle burgemeesters al ontvoerd en op een subtropisch eiland neergezet…  

De buitenkant van het blauwe boekje oogt stripachtig. Een blauw ruimtewezen, een jongetje en een geplukte kip vluchten ergens heen, omgeven door teksten als ‘spannende gebeurtenissen, met aliens én achtervolgingsscènes’. Achterop staat een soort dino met verhuisdozen. Dit belooft een leuk rommelig verhaal te worden en dat klopt ook wel. Giga en Dickie beleven heel wat avonturen om de Grokodoko’s niet de aarde over te laten nemen. Veel tekeningen en grappige teksten larderen het verhaal. Aan het eind volgt de epiloog (“Huh? Wat is een epiloog nou weer?’ zul je misschien denken”), waarin de verdere afloop nog eens kort op een rijtje wordt gezet. Een nieuw deel zal misschien niet uit kunnen blijven.  

Het boek is in spreektaal geschreven en bevat veel tekeningen en teksten als oohogrrr! en Hierrrr! Ook wisselen de letters regelmatig van grootte (à la de boeken van Geronimo Stilton). Hierdoor leest het lekker weg en wordt het erg afwisselend. Een vervolg op de stripachtige richting die jeugdboeken de laatste tijd vaak inslaan, zoals ook te zien is in ‘Het leven van een loser’, Mijn broer is een superheld en ‘Geronimo Stilton’.  

Het boek leest hierdoor vlot en past goed in de belevingswereld van voornamelijk 9 tot 10-jarigen. Soms gaan de grapjes weleens de flauwe kant op, maar een kniesoor die daar op let. Ook leuk om voor te lezen!  

Erik Nieuwenhuis tekent en schrijft onder de naam Oirik. Het is zijn eerste eigen kinderboek. Oirik staat volgens hun website ook voor een allround creatieve studio voor grafische vormgeving, illustratie, concept, animatie, storyboarding en meer. Zij verzorgen ook het campagnemateriaal voor acties als de Kinderboekenweek, de Week van de Mediawijsheid en Nederland leest. Dit is ook in het boek te merken door de typografie en de tekeningen. Erik heeft ook het boek Julia en haar stoma van Clinty Thuijl getekend.  

Dickie en Giga zijn genomineerd voor de Hotze de Roosprijs, de prijs voor het beste kinderboek van een debutant.   Een impressie van de inhoud van het boek is hier te zien.