Hoe erg kan het zijn, het is toch maar tomatensoep?
Maarten, de ik-figuur van Tomatensoep met blaren, is bijna tien jaar oud. Hij vertelt over zijn leventje, over zijn school en over het leuke meisje in de klas. Het lijkt een doorsnee boek te worden, maar dit verandert wanneer hij meemaakt dat zijn kleine zusje Emmy hete tomatensoep over zich heen krijgt. “Ik zie Emmy staan, helemaal onder de tomatensoep. Eerst wil ik lachen, het ziet er grappig uit. Dan draait mam zich om en gilt.”
Door deze ernstige verbranding van Emmy verandert het leven van het hele gezin. Er volgt een heel moeilijke tijd en een bijzonder lange opname in het ziekenhuis voor Emmy. Dan mag Emmy eindelijk naar huis, maar de brandwonden zijn nog niet weg en er zullen nog veel huidtransplantaties volgen…
Voor Maarten is het moeilijk, maar hij probeert Emmy zoveel mogelijk te helpen. Aan het eind van het boekje is alles ‘’bijna net zoals vroeger”, zegt Maarten maar "natuurlijk is er veel veranderd.” De gezinsleden kunnen er op hun eigen manier wat beter mee omgaan, maar ze blijven toch het gezin met ‘dat kindje’.
Het verhaal is geschreven vanuit de bijna tienjarige Maarten en je ziet alles dan ook door zijn ogen. Hij beschrijft de reacties van de verschillende gezinsleden, maar ook zijn eigen schuldgevoelens. Heel mooi is zijn gevoel van alleen-zijn en het-ook-aandacht-willen beschreven. Ook de reacties van de andere gezinsleden en de mensen om hem heen zijn erg invoelend weergegeven. Vooral het enorme schuldgevoel van zijn moeder is goed in te voelen.
Een mooi en soms ontroerend boekje rond het thema brandwonden, waarin op een duidelijke en prettige manier verteld wordt wat een dergelijk ongeluk teweeg kan brengen. De tekst heeft eenvoudige woorden met veel dialogen in korte hoofdstukken. Hierdoor is het voor veel kinderen vanaf 9 jaar goed te volgen. Belangrijk bij het lezen van dit boek is ook de haast op een terloopse manier gegeven informatie over brandwonden en hoe die te voorkomen (“We mogen niet in de keuken als ze kookt”).
Tomatensoep met blaren is met duidelijke letters gedrukt op wat grauw papier. Dat laatste is een beetje jammer. Het maakt het boek minder mooi en wat goedkoop ogen. De tekeningen zijn duidelijk en passen goed bij de tekst.
Nancey Mostrey heeft ook een jongerenroman over brand en brandwonden geschreven: Vuurvogel, in samenwerking met de Stichting Brandwonden. De hoofdfiguur heet hier Emilie, een bewuste naamkeuze?
De illustratrice Myriam Berenschot maakt tekeningen voor veel kinderboeken en lesmethodes. Ook ontwerpt zij logo's en ansichtkaarten.
Reageer op deze recensie