Laat dit boek ook jou in het lot geloven?

Tegenpolen doen het altijd goed, van boeketreeksromannetje tot eeuwenoude literaire juweeltjes. Ook Nicola Yoon gebruikt twee tegenpolen om haar liefdesverhaal kracht bij te zetten. In De zon is ook een ster, vertaald door Esther Ottens, zet Yoon de dichterlijke Daniel tegenover de nuchtere Natasha. Samen beleven ze één intense dag waarin ze elkaars leven en dat van enkele toevallige voorbijgangers ingrijpend veranderen. Zwijmelen gegarandeerd.  

Het verhaal is eigenlijk heel simpel. De Jamaicaanse Natasha wordt die avond Amerika uitgezet met haar familie, omdat ze al jaren illegaal in het land zijn. Op de laatste dag besluit ze nog één laatste poging te wagen om dit besluit ongedaan te maken. Op diezelfde dag heeft de Amerikaans-Koreaanse Daniel een belangrijk gesprek voor zijn toelating tot Yale. Door een toevallige samenloop van omstandigheden komen ze elkaar tegen. Daniel is op slag verliefd, voor Natasha is daar wat meer voor nodig. Is een dag genoeg om van elkaar te gaan houden en Natasha niet die avond nog op het vliegveld te hoeven zetten?  

Bijzonder is dat Nicola Yoon zich niet alleen verplaatst in de gedachten van twee jongeren die beiden uit immigrantengezinnen komen, maar toch heel verschillende achtergronden hebben. Behalve Natasha en Daniel komen ook nog verschillende bijfiguren aan het woord. Elk verhaal laat zien hoe de kleinste ontmoeting van twee vreemden kan zorgen voor een stroom aan gebeurtenissen die iemands leven compleet op zijn kop zetten. De personages zijn heel divers, maar blijven helaas bordkartonnen figuren. Ze dienen het grotere doel om te laten zien hoe alles wat je doet invloed kan hebben en hoe alles met elkaar samenhangt.  

Qua hoofdpersonages is Daniel aanzienlijk geloofwaardiger dan Natasha. Hij is de dromer in een gezin vol verwachtingen over Yale, dokter worden en Koreaanse kleinkinderen. Tegen de klippen op blijft hij gedichtjes neerpennen, dromen over een toekomst waarin hij kan doen wat hij wil en geloven in wonderen zoals liefde op het eerste gezicht. Als je samen met Yoon in zijn hoofd kruipt, kun je hem niet anders dan naïef, romantisch en buitengewoon aandoenlijk vinden. Hij is de jongen die ieder meisje wel tegen zou willen komen op de moeilijkste dag van haar leven.  

Natasha zou zijn tegenpool moeten zijn, maar ze blijkt al snel verrassend romantisch. Voor iemand die nergens in gelooft, blijkt ze extreem gevoelig. Af en toe legt Yoon er nog even de nadruk op dat ze puur rationeel is en niet voor passie kiest, maar dat duurt nooit lang. Dat Daniel door zijn ontmoeting met Natasha het duwtje in de goede richting zou krijgen, is niet meer dan logisch. Hij had zichzelf al bijna omgepraat om zich tegen zijn ouders af te zetten. Andersom voelt het alsof Natasha toch wat meer dan een dagje nodig zou hebben om zich door Daniel te laten overtuigen haar hart open te stellen. Gelukkig is het in al dat heerlijke gezwijmel moeilijk om kritisch te zijn over de geloofwaardig van het verhaal. Net als Natasha en Daniel kun je niet anders dan geloven in het lot. En ondanks alles geloven in het lot. Misschien dat het lezen van De zon is ook een ster wel de toevallige gebeurtenis die jouw leven nodig had.