Een geslaagd vervolg in een spannende fantasyserie

Let op: deze recensie bevat spoilers over deel 1 - Sneeuw als as. 

In het tweede deel van de ‘Sneeuw als as’-trilogie van Sara Raasch krijgt de lezer waar hij op zat te wachten. Meer magische koninkrijken, intriges, geheime liefdes, zoektochten, machtsvertoon en natuurlijk vooral meer Meira, Theron en Mather. In het vorige deel werd het koninkrijk Winter eindelijk bevrijd uit de klauwen van de verdorven heerser Angra uit Lente. Helemaal vrij zijn de Winterianen in IJs als vuur nog niet, met de hete adem van Cordell in hun nek. Weten Meira en haar vertrouwelingen de vrede te bewaren?  

In Sneeuw als as maakten we kennis met een hele nieuwe betoverde wereld. Vier seizoenskoninkrijken – hun namen spreken voor zich – en vier Ritmekoninkrijken: Ventralli, Yaim, Cordell en Paisel. De heerser van elk rijk heeft een zogenaamde geleider, waarmee hij of zij magie kan aanwenden om het volk te helpen. Meira was er in Sneeuw als as al achter gekomen dat zij geen ring, staf, bijl of medaillon nodig heeft om magie te gebruiken. Een heel boek lang probeert ze te verbergen dat ze zelf de geleider van Winter is geworden. Erg veel heeft ze daar helaas niet aan, want de magie doet lang niet altijd wat zij wil. Die innerlijke strijd duurt van de eerste tot de laatste pagina. Beetje lang, want na honderd pagina’s is het echt wel duidelijk hoe zwaar ze het heeft.  

Raasch trakteert ons op meer dan alleen een kijkje in Meira’s moeilijke leven. Enkele hoofdstukken zijn geschreven vanuit Mather. De vraag is natuurlijk waarom ze daarvoor kiest. Een nieuwe invalshoek, meer afwisseling, of misschien een heel andere reden? Fans van het genre YA-fantasy herinneren zich vast het einde van de serie ‘Divergent’ van Veronica Roth – die serie was van één van de vele voorbeelden waaruit maar al te duidelijk blijkt dat een nieuw perspectief niet altijd even veel goeds betekent voor het hoofdpersonage. Al vrij vroeg in IJs als vuur is er goede reden om te betwijfelen of Meira het eind van het boek levend zal halen. Het feit dat er nu ook de optie is dat deel drie over Mather zal gaan, maakt IJs als vuur extra spannend.  

De plot zelf zit wat minder sterk in elkaar. In het eerste deel was er een duidelijk doel: Winter bevrijden. Ook het middel was helder: koning Angra verslaan. In deel twee is dit doel een stuk minder eenduidig: Winter beschermen. Hoe bescherm je een koninkrijk? En misschien nog wel belangrijker: tegen wie? En met welke bondgenoten? Er wordt in elk geval weinig gevochten en veel gepraat. Naast goedgeschreven dialogen en een paar gevechten, bestaat het boek voornamelijk uit innerlijke monologen en visioenen. Erg veel van het goede. Vooral als je er bij het omslaan van de laatste pagina achter komt dat je nog verrassend weinig hebt geleerd over de geschiedenis van de acht koninkrijken en hun magie, terwijl het boek voornamelijk daarover gaat.  

Ook Theron is weer van de partij, de lieve Cordellaanse prins die tegen zijn vader in opstand kwam in Sneeuw als as. In het vervolg blijkt hij meer op zijn vader te lijken dan Meira in eerste instantie dacht. Het gevolg: honderden pagina’s waarin Meira in tweestrijd is over haar gevoelens voor Theron en Mather. Dat is goed nieuws, want juist die typische tienergevoelens maakten in het eerste boek van Meira een herkenbaar figuur. Ook nu zorgen de intriges op liefdesgebied – ook als het gaat om enkele van de bijfiguren – voor een licht zwijmelgehalte. Dat kon het boek goed gebruiken, want verder gebeurt er weinig vrolijks.  

IJs als vuur doet niet onder voor het eerste deel, is vlot geschreven en prima vertaald door Louise Willenborg. Wat betreft de karakterschets van de verschillende personages is dit vervolg een mooie verbetering, maar de overkoepelende verhaallijn is een stuk minder intrigerend en Raasch blijft iets te veel hangen in Meira’s gedachten. Juist haar onbezonnen acties maakten het eerste deel tot een wervelwind waar je niet uit kon en wilde ontsnappen. Meira’s ontwikkeling naar een meer evenwichtige en in zichzelf gekeerde koningin is geloofwaardig, maar maakt haar ook saaier. Gelukkig laat het einde weer volop ruimte voor het vervolg Bevroren nacht dat najaar 2017 in de schappen zal liggen.