Lezersrecensie
Enigzins voorspelbaar, maar knap uitgewerkt plot
Jongeren hebben de neiging om de grenzen van het toelaatbare op te zoeken in hun experimenteerdrang met seks, alcohol en drugs. In een vertrouwde omgeving doen ze soms dingen die achteraf gezien beter niet hadden kunnen plaatsvinden, maar dan is het leed al geschied. In De laatste steen komt dit thema pijnlijk naar boven.
Crime Writers Room
De laatste steen is het eerste in Nederland uitgegeven boek van M.J. Arlidge in een samenwerkingsverband met vijf verschillende thrillerauteurs. Arlidge richtte hiervoor de Crime Writers Room op, om getalenteerde auteurs een kans te geven. Hij bedenkt zelf het plot en de personages en werkt die uit met de co-auteur, in dit geval Steph Broadribb.
Lijk in de kelder
Bij de sloop van White Cross Academy wordt een lijk in de kelder gevonden. Inspecteur Jennie Whitmore gaat met haar team op zoek naar de dader. Het is haar al snel duidelijk wie het stoffelijk overschot is: haar vriendin Hannah, die dertig jaar geleden verdween. Destijds dacht de politie dat Hannah gewoon weggegaan was. In het vroegere onderzoek zijn echter fundamentele fouten gemaakt.
Eigen kromme wijze
De vondst van het lijk werpt Jennie terug in het verleden. Er zitten tegenstrijdigheden in de afgelegde verklaringen van haar vroegere vrienden van de dokaclub. Ze lichten de gebeurtenis van dertig jaar geleden elk op hun eigen kromme wijze toe. Van Hannah leert zij ook een heel andere, duistere kant kennen. Het onderzoek legt drugsverslaving, grensoverschrijdend en gewelddadig gedrag bloot. Intrigerende ontdekkingen worden afgewisseld met de persoonlijke dreiging die Jennie tijdens het onderzoek ervaart.
Trauma op haar achttiende
Jennie Whitmore’s karakter is daarbij goed vormgegeven, met een trauma op haar achttiende waarvan ze ogenschijnlijk is hersteld. Maar schuldgevoelens en wantrouwen steken afwisselend de kop bij haar op. De manier waarop zij werk en privé tracht te scheiden, is niet altijd realistisch.
Hannah’s laatste uren
Het verhaal maakt een sterke ontwikkeling door. De hoofdstukken voeren telkens naar nieuwe hoogtepunten Een puntje is wel dat er veel verdachten in beeld komen die minder goed zijn uitgewerkt. Jammer is dat er geen aandacht aan de laatste uren van Hannah is geschonken.
Vrouwenhaat
Het plot is enigszins voorspelbaar, maar wel knap uitgewerkt, met meerdere verdachten en een aparte twist in de vorm van misogynie, vrouwenhaat. De laatste steen is een makkelijke thriller om te lezen met diepere lagen, waarin Jenny een perfecte, enigszins naïeve hoofdpersoon is die gerechtigheid wil.
Deze recensie verscheen eerder op Boekenkrant.com
Crime Writers Room
De laatste steen is het eerste in Nederland uitgegeven boek van M.J. Arlidge in een samenwerkingsverband met vijf verschillende thrillerauteurs. Arlidge richtte hiervoor de Crime Writers Room op, om getalenteerde auteurs een kans te geven. Hij bedenkt zelf het plot en de personages en werkt die uit met de co-auteur, in dit geval Steph Broadribb.
Lijk in de kelder
Bij de sloop van White Cross Academy wordt een lijk in de kelder gevonden. Inspecteur Jennie Whitmore gaat met haar team op zoek naar de dader. Het is haar al snel duidelijk wie het stoffelijk overschot is: haar vriendin Hannah, die dertig jaar geleden verdween. Destijds dacht de politie dat Hannah gewoon weggegaan was. In het vroegere onderzoek zijn echter fundamentele fouten gemaakt.
Eigen kromme wijze
De vondst van het lijk werpt Jennie terug in het verleden. Er zitten tegenstrijdigheden in de afgelegde verklaringen van haar vroegere vrienden van de dokaclub. Ze lichten de gebeurtenis van dertig jaar geleden elk op hun eigen kromme wijze toe. Van Hannah leert zij ook een heel andere, duistere kant kennen. Het onderzoek legt drugsverslaving, grensoverschrijdend en gewelddadig gedrag bloot. Intrigerende ontdekkingen worden afgewisseld met de persoonlijke dreiging die Jennie tijdens het onderzoek ervaart.
Trauma op haar achttiende
Jennie Whitmore’s karakter is daarbij goed vormgegeven, met een trauma op haar achttiende waarvan ze ogenschijnlijk is hersteld. Maar schuldgevoelens en wantrouwen steken afwisselend de kop bij haar op. De manier waarop zij werk en privé tracht te scheiden, is niet altijd realistisch.
Hannah’s laatste uren
Het verhaal maakt een sterke ontwikkeling door. De hoofdstukken voeren telkens naar nieuwe hoogtepunten Een puntje is wel dat er veel verdachten in beeld komen die minder goed zijn uitgewerkt. Jammer is dat er geen aandacht aan de laatste uren van Hannah is geschonken.
Vrouwenhaat
Het plot is enigszins voorspelbaar, maar wel knap uitgewerkt, met meerdere verdachten en een aparte twist in de vorm van misogynie, vrouwenhaat. De laatste steen is een makkelijke thriller om te lezen met diepere lagen, waarin Jenny een perfecte, enigszins naïeve hoofdpersoon is die gerechtigheid wil.
Deze recensie verscheen eerder op Boekenkrant.com
1
Reageer op deze recensie