Lezersrecensie
Hoop in bange dagen
Na uit Singapore gevlucht te zijn voor de Japanners, gaan de Engelse Norah met haar zieke man en zus aan boord van een overvol koopvaardijschip, de Vyner Brooke. Het is 1942 en verpleegsters van de Australian Army Nursing Service zorgen voor de gewonden aan boord. Tijdens een bombardement maakt hun schip slagzij en lijden ze schipbreuk. De vrouwen weten land te bereiken waar ze door Japanners gevangen genomen worden. Niets hebben ze meer en in de brandende zon wachten ze op hun transport. Ze worden afgevoerd naar hun eerste interneringskamp, Muntok, waar ze herenigd worden met Nesta uit de groep Australische verpleegsters. Maar al vlug begint het scheiden van mannen en vrouwen en volgt weer een nieuwe reis vol ontberingen naar een berucht kamp, Palembang op Sumatra. Hier ondergaan ze vele vernederingen, leiden honger en worden misbruikt, maar hoop in deze bange tijden kan niemand ze afnemen.
Gemeenschapszin
De vrouwen van het kamp is opgedeeld in drie delen en is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het idee ervoor is aangedragen door vriendin en uitgever Kate Parkin van Heather Morris. Aan de hand van personages Norah en Nesta worden de aangrijpende oorlogservaringen en levensverhalen verteld van de betrokken Engelse, Australische en Nederlandse vrouwen. Zij verbleven van februari 1942 tot september 1945 onder erbarmelijke omstandigheden in Jappenkampen. Norah en Nesta hebben tegengestelde karakters die elkaar versterken. Beiden gebruiken hun talent om anderen te helpen. “Waar hoop is, is leven.“ Gemeenschapszin is belangrijk als ze hun gevangenschap willen overleven. Steeds opnieuw afscheid nemen en blij zijn met de kleinste dingen leren ze met vallen en opstaan. De schrijfstijl is vrij luchtig voor de sfeer waarin het verhaal zich afspeelt en de ontberingen die de vrouwen ondervinden. Grote offers worden gebracht om de anderen veilig te houden. Ongelijkheid zorgt voor tweespalt, maar gericht overleg geeft inzichten in geven en nemen en creëert zo orde. Boven de hoofdstukken staan kamp en jaartal vermeld.
Research
Morris heeft research gedaan door met familieleden van Nesta en Norah te praten en in de archieven van het Australian War Memorial te duiken voor informatie over vrouwelijke en mannelijke geïnterneerden in Jappenkampen. In haar nawoord licht zij de levensloop van in het boek voorkomende personages toe. Ze legt er de nadruk op dat het verhaal geschreven is, zodat mensen deze sterke vrouwen leren kennen en zo herinnerd worden. Achterin het boek is een lijst opgenomen met namen van de aan boord zijnde Australische verpleegsters, geraadpleegde literatuur, en foto’s waardoor personages extra gaan leven.
De vrouwen van het kamp is een boek waarin je een traantje wegpinkt door de lijdensweg van de gevangenen. Saamhorigheid en je mond open durven doen zorgen voor hoop in duistere tijden. Dit ontroerende en aangrijpende verhaal over sterke vrouwen in oorlogstijd in Nederlands-Indië is het waard om gelezen te worden. Het laat goed zien hoe Japanners tegen vrouwen aankijken die ze minderwaardig vinden, iets wat nu nog steeds in hun cultuur zo is. Een verhaal geschreven om herinnerd te worden en gebaseerd op bekende historische feiten en personen.
Deze recensie verscheen eerder op Bazarow
Gemeenschapszin
De vrouwen van het kamp is opgedeeld in drie delen en is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het idee ervoor is aangedragen door vriendin en uitgever Kate Parkin van Heather Morris. Aan de hand van personages Norah en Nesta worden de aangrijpende oorlogservaringen en levensverhalen verteld van de betrokken Engelse, Australische en Nederlandse vrouwen. Zij verbleven van februari 1942 tot september 1945 onder erbarmelijke omstandigheden in Jappenkampen. Norah en Nesta hebben tegengestelde karakters die elkaar versterken. Beiden gebruiken hun talent om anderen te helpen. “Waar hoop is, is leven.“ Gemeenschapszin is belangrijk als ze hun gevangenschap willen overleven. Steeds opnieuw afscheid nemen en blij zijn met de kleinste dingen leren ze met vallen en opstaan. De schrijfstijl is vrij luchtig voor de sfeer waarin het verhaal zich afspeelt en de ontberingen die de vrouwen ondervinden. Grote offers worden gebracht om de anderen veilig te houden. Ongelijkheid zorgt voor tweespalt, maar gericht overleg geeft inzichten in geven en nemen en creëert zo orde. Boven de hoofdstukken staan kamp en jaartal vermeld.
Research
Morris heeft research gedaan door met familieleden van Nesta en Norah te praten en in de archieven van het Australian War Memorial te duiken voor informatie over vrouwelijke en mannelijke geïnterneerden in Jappenkampen. In haar nawoord licht zij de levensloop van in het boek voorkomende personages toe. Ze legt er de nadruk op dat het verhaal geschreven is, zodat mensen deze sterke vrouwen leren kennen en zo herinnerd worden. Achterin het boek is een lijst opgenomen met namen van de aan boord zijnde Australische verpleegsters, geraadpleegde literatuur, en foto’s waardoor personages extra gaan leven.
De vrouwen van het kamp is een boek waarin je een traantje wegpinkt door de lijdensweg van de gevangenen. Saamhorigheid en je mond open durven doen zorgen voor hoop in duistere tijden. Dit ontroerende en aangrijpende verhaal over sterke vrouwen in oorlogstijd in Nederlands-Indië is het waard om gelezen te worden. Het laat goed zien hoe Japanners tegen vrouwen aankijken die ze minderwaardig vinden, iets wat nu nog steeds in hun cultuur zo is. Een verhaal geschreven om herinnerd te worden en gebaseerd op bekende historische feiten en personen.
Deze recensie verscheen eerder op Bazarow
1
Reageer op deze recensie