Lezersrecensie
Uitnodigend verhaal vol grappige illustraties.
Iona Rangeley is opgegroeid in Norfolk met twee schrijvers als ouders. Voor haar voelt schrijven daardoor van jongs af aan als een tweede natuur. Ze studeerde Engels in Oxford en bleef schrijven met de bedoeling nooit een echte baan, te hoeven uitoefenen. Het eerste deel van de trilogie, Einstein de pinguïn schreef ze in haar derde jaar aan de universiteit en, verscheen in 2022. Daarna verscheen in 2023, Een zaak met een luchtje, en in 2024 was daar het laatste deel De zaak van de verdwenen pinguïns. Op dit moment werkt Rangeley aan een trilogie van spionageboeken, waarvan in 2025 het eerste deel verschijnt. Angelique Verheijen schreef de vertaling van De zaak van de verdwenen pinguïns en de bijpassende grappige illustraties zijn gemaakt door David Tazzyman. Ze laten een glimlach op jouw gezicht verschijnen.
De zaak van de verdwenen pinguïns is geschikt voor lezertjes vanaf zeven jaar en is leuk om voor te lezen. De ruime regelafstand en keuze van het lettertype maakt dat dit boek ook fijn leest voor kinderen die moeilijk lezen. Het boek is als standalone te lezen, maar leuker is het om ze achter elkaar te lezen en zo de doorgemaakte ontwikkeling van Einstein, Imogen en Arthur te ontdekken.
De overgang van basisschool naar de middelbare school is een grote stap voor de elfjarige Imogen. De verandering van omgeving, en vrienden, en pestgedrag zorgen ervoor dat zij niet graag meer naar school gaat. Tijd om naar de dierentuin te gaan om Einstein, de dwergpinguïn, te bezoeken heeft ze niet, dat laat ze graag aan haar broertje Arthur van acht over. Op het moment dat Arthur bij toeval een krantenartikel onder ogen krijgt over pinguïns die op Antarctica verdwijnen, schakelt hij Imogen in die graag mysteries oplost. Zij herkent Vanessa Hunter op de foto, een personage uit de voorgaande delen en vraagt zich af wat deze aan het uitspoken is. Hiermee begint een spannend avontuur waarbij Einstein en zelfs hun ouders ingeschakeld worden.
De zaak van de verdwenen pinguïns is een hartverwarmend, vlot lezend en spannend verhaal, dat af en toe een terugblik naar voorgaande delen bevat. Dit is spitsvondig gedaan, waardoor je deze ook graag wilt gaan lezen door de leuke verwijzingen. De zwart-wit tekeningen van Tazzyman dragen bij aan de beleving van het verhaal. De korte hoofdstukken, humor en het eenvoudige taalgebruik zorgen voor leesplezier bij de jonge lezer.
En zoals het in een kinderboek hoort, is de hoofdrol weggelegd voor avontuurlijk aangelegde kinderen en komen volwassenen er met een ondergeschikte bijrol vanaf. Wat Rangeley leuk doet is het opvoedkundige aspect van de ouders naar boven laten komen door de kinderen huisarrest te geven, wanneer ze er stiekem op uit zijn gegaan. De familie Stewart is een hecht gezin waar regels zijn, maar ook ruimte is voor overdenkingen en waar ze elkaar helpen in tijden van nood. Het zijn leuke personages in het boek. Voor Imogen is aanval de beste verdediging en zij gaat er volledig voor als detective in de dop. Einstein heeft een goede neus om zijn medepinguïns op te sporen en Arthur weet samen met zijn vrienden belangrijke ontdekkingen te doen.
De zaak van de verdwenen pinguïns is een uitnodigend verhaal dat, mede door de grappige illustraties, voor een fijne leeservaring zorgt.
Deze recensie verscheen eerder op Boeken-cast.
De zaak van de verdwenen pinguïns is geschikt voor lezertjes vanaf zeven jaar en is leuk om voor te lezen. De ruime regelafstand en keuze van het lettertype maakt dat dit boek ook fijn leest voor kinderen die moeilijk lezen. Het boek is als standalone te lezen, maar leuker is het om ze achter elkaar te lezen en zo de doorgemaakte ontwikkeling van Einstein, Imogen en Arthur te ontdekken.
De overgang van basisschool naar de middelbare school is een grote stap voor de elfjarige Imogen. De verandering van omgeving, en vrienden, en pestgedrag zorgen ervoor dat zij niet graag meer naar school gaat. Tijd om naar de dierentuin te gaan om Einstein, de dwergpinguïn, te bezoeken heeft ze niet, dat laat ze graag aan haar broertje Arthur van acht over. Op het moment dat Arthur bij toeval een krantenartikel onder ogen krijgt over pinguïns die op Antarctica verdwijnen, schakelt hij Imogen in die graag mysteries oplost. Zij herkent Vanessa Hunter op de foto, een personage uit de voorgaande delen en vraagt zich af wat deze aan het uitspoken is. Hiermee begint een spannend avontuur waarbij Einstein en zelfs hun ouders ingeschakeld worden.
De zaak van de verdwenen pinguïns is een hartverwarmend, vlot lezend en spannend verhaal, dat af en toe een terugblik naar voorgaande delen bevat. Dit is spitsvondig gedaan, waardoor je deze ook graag wilt gaan lezen door de leuke verwijzingen. De zwart-wit tekeningen van Tazzyman dragen bij aan de beleving van het verhaal. De korte hoofdstukken, humor en het eenvoudige taalgebruik zorgen voor leesplezier bij de jonge lezer.
En zoals het in een kinderboek hoort, is de hoofdrol weggelegd voor avontuurlijk aangelegde kinderen en komen volwassenen er met een ondergeschikte bijrol vanaf. Wat Rangeley leuk doet is het opvoedkundige aspect van de ouders naar boven laten komen door de kinderen huisarrest te geven, wanneer ze er stiekem op uit zijn gegaan. De familie Stewart is een hecht gezin waar regels zijn, maar ook ruimte is voor overdenkingen en waar ze elkaar helpen in tijden van nood. Het zijn leuke personages in het boek. Voor Imogen is aanval de beste verdediging en zij gaat er volledig voor als detective in de dop. Einstein heeft een goede neus om zijn medepinguïns op te sporen en Arthur weet samen met zijn vrienden belangrijke ontdekkingen te doen.
De zaak van de verdwenen pinguïns is een uitnodigend verhaal dat, mede door de grappige illustraties, voor een fijne leeservaring zorgt.
Deze recensie verscheen eerder op Boeken-cast.
1
Reageer op deze recensie
