Durf jij mee te spelen?

Spelletjes spelen op de mobiele telefoon werkt verslavend. Helemaal als je dit samen met je vrienden kunt doen. Tieners nemen in Horrorgame het heft in handen wanneer hun veilige schoolomgeving bedreigd wordt. Een dreiging uit een niet bepaald verwachte hoek: een app, dreigt de controle over de leerlingen over te nemen. Bereid je voor op angst, spanning en terreur met Horrorgame, het tweede deel in de Grimwoud-serie van Jennifer Killick.

BOE!
Alle leerlingen van het Grimwoud College hebben het spelletje BOE! op hun telefoon staan. Op het moment dat er een kindermelodietje klinkt, Papegaaitje leef je nog, moeten ze elkaar laten schrikken en krijgen hiervoor punten. Iedereen is al vlug in de ban van dit merkwaardige vermaak en doet volop mee.

Maar wat begint als een uitdaging, loopt uit op een regelrechte horror als de loserclub, bestaande uit Angelo, Naira, Hayley, Gus en Colette ontdekken dat er oude bekenden met enge maskers rondlopen op het Grimwoudterrein.

Tijdens de jaarlijkse kermis is er een speciale avond voor de Grimwoudleerlingen. De deelnemers aan BOE! raken hier langzaam maar zeker de controle kwijt en het spel ontaardt in een felle, griezelige confrontatie.

Onzichtbare dreiging
Met dit horrorachtige en spannende vervolg, met terugblikken naar het vorige deel, heeft Killick wel een waardige opvolger geschreven.

Horrorgame is lekker eng vanaf het begin. Onze helden van de loserclub beleven weer een spannend avontuur dat zorgt voor angstaanjagende momenten. Dit meeslepende boek staat vol schrikeffecten, angstaanjagende gebeurtenissen en humor. Dit keer geen genetisch gemanipuleerde spinnen, maar een onzichtbare dreiging die tegen het einde duidelijk wordt. “Ik denk dat we allemaal geïnfecteerd zijn.”

Samen sterk
De hechtheid van de loserclub komt reëel over. Angelo gebruikt zijn kennis over dieren, en Gus weet altijd wel iets te verzinnen om de anderen aan het lachen te krijgen na een angstige situatie.

“Hij gilde als een jochie in een coming-of-agefilm dat uit een beekje klimt en een bloedzuiger op zijn edele delen aantreft.”

Samen staan ze sterk en bedenken een plan om de ontstane situatie het hoofd te bieden. Niet vergetende dat conrector Canton opnieuw van de partij is en aan hun kant staat. Een man waar je om moet lachen met zijn pogingen om hip te doen. Hij luistert echt naar de kinderen en is er als ze hem nodig hebben. Om de personages in dit boek goed te kunnen plaatsen, is het wel verstandig het voorgaande deel, Grimwoud eerst te lezen.

Het taalgebruik past goed bij de bedoelde leeftijdsgroep: woorden als homies, bradda, shizzle en snitchen zullen tieners wel herkennen. Het het is alleen niet helemaal realistisch dat er op een school van honderden leerlingen maar één vegetariër zou zijn. Killick heeft een zinderend boek geschreven vol huiveringwekkende bedreigingen en snode plannen. Na het lezen van Horrorgame klinkt het aanvangsmelodietje van het spel, een onschuldige kinderliedje, lang zo onschuldig niet meer.

Mijn recensie verscheen eerder in de Boekenkrant nr.1/2025