Lezersrecensie
Dromen over grotere, diepere en rijkere wereld
Het verschil is groot tussen arm en rijk in het 19e eeuwse Engeland. Welgestelden leven in overvloed, verspillen voedsel en hebben geen idee wat bittere armoede is. Wegkijken is wat ze doen als ze hiermee geconfronteerd worden. Een bestaansrecht is niet voor iedereen weggelegd, want zodra je ziek bent, ben je afhankelijk van de goodwill van mensen om je heen. In Miss Eliza’s Engelse keuken komen deze contrasten naar boven in de vorm van de uit een welgestelde familie afkomstige Eliza en de arme Ann. Eliza wil deel uitmaken van een grotere, diepere en rijkere wereld waarin ze verbonden is met anderen en er toe doet. Ann houdt zichzelf op de been door hoop en dromen over kok worden.
Schrijf een kookboek
De zeventienjarige Ann leeft in bittere armoede en zorgt voor haar kreupele, alcoholistische vader en moeder die het contact met de werkelijkheid is verloren. De dominee grijpt in, door voor Ann een betrekking als dienstmeisje te regelen en voor haar moeder een plek in het gesticht. Schoorvoetend gaat Ann akkoord en komt in Bordyke Huis, waar de moeder van Miss Eliza Acton de scepter zwaait. Eliza, een ongetrouwde vrouw van 36 jaar, schrijft graag gedichten en wil deze laten uitgeven. Ze is afhankelijk van haar moeders grillen die poëzie maar niets vindt en haar dochter aan de man wil brengen. De uitgever die Eliza uitkiest voor haar gedichtenbundel wijst haar af en geeft aan dat vrouwen beter een kookboek kunnen schrijven. “Poëzie is niet iets waar een dame zich mee bezig hoort te houden. Ga naar huis en schrijf een kookboek voor me, dan kunnen we het misschien eens worden.“ Twijfel slaat toe bij haar, maar haar liefde voor koken ontluikt en samen met Ann start ze met het uitproberen van recepten in de keuken.
Betrokkenheid en inzichten
Afwisselend wordt het verhaal vanuit Eliza en Ann verteld. Deze vertelwijze zorgt voor betrokkenheid en geeft inzichten in hun groei en de uitdagingen waarvoor ze komen te staan. De ontwikkeling die ze doormaken gaat niet zonder slag of stoot. Met haar vlotte en uitnodigende pen weet Abbs je mee te trekken in het leven van deze sterke vrouwen die onafhankelijk willen zijn. Het zijn moedige personages die ieder op hun eigen wijze opboksen tegen hun afkomst en de tijdsgeest waarin ze leven. Eliza ziet overal poëzie in, en in haar hoofd combineert ze dingen, mengt en mixt er op lustig op los. Samen ontwikkelen ze een (culinaire) band door het testen en aanpassen van gerechten in de gemoedelijke keuken, hun veilige plek. Eten en de bereiding ervan zorgt bij dit duo voor verwerking van verdriet. Dit komt tot uiting in beschrijvingen van gerechten, waarbij het water je soms in de mond loopt. Wat opvalt is dat Eliza nog nooit in de keuken heeft gestaan en al vlug, na vallen en opstaan, de meest ingewikkelde recepten kookt en dat Ann een bijzonder smaakgevoel heeft en vlug van begrip is. Tijdens het lezen beleef en ervaar ik mijn zintuigen die genietend geprikkeld worden door de beschrijving van gemberkoek.“Ik voel de kruimel, zwaar en donker, smelten op mijn tong,” Het water loopt mij in de mond, net als Ann die er mooie woorden voor over heeft: “Ik proef een Afrikaanse hemel, een bos vol donkere aarde en warmte.”
Poëtische manier van schrijven
Abbs heeft een haast poëtische manier van schrijven die je laat genieten van onbekende gerechten waarvan je de geuren haast ruikt; schaapszadel met jus, gerookte dassenbout en kedgeree. In het plot komen belangrijke thema’s als emancipatie, persoonlijke groei, familiebanden en klassenverschillen goed naar voren. Tegen het einde is er ineens een enorme tijdssprong naar een epiloog met een bijzondere wending. Jammer, want zo krijg je het gevoel dat je iets heel belangrijks gemist hebt.
Met Miss Eliza’s Engelse keuken heeft Annabel Abbs een verhaal geschreven dat deels gebaseerd is op het leven van dichter en kookboekenauteur Eliza Acton en haar assistente Ann Kirby. Zij werkten tussen 1835 en 1845 samen aan een kookboek, dat een bestseller werd in haar tijd. De filmrechten zijn verkocht van dit boek. Het is het eerste boek van deze auteur dat in het Nederlands is vertaald.
Schrijf een kookboek
De zeventienjarige Ann leeft in bittere armoede en zorgt voor haar kreupele, alcoholistische vader en moeder die het contact met de werkelijkheid is verloren. De dominee grijpt in, door voor Ann een betrekking als dienstmeisje te regelen en voor haar moeder een plek in het gesticht. Schoorvoetend gaat Ann akkoord en komt in Bordyke Huis, waar de moeder van Miss Eliza Acton de scepter zwaait. Eliza, een ongetrouwde vrouw van 36 jaar, schrijft graag gedichten en wil deze laten uitgeven. Ze is afhankelijk van haar moeders grillen die poëzie maar niets vindt en haar dochter aan de man wil brengen. De uitgever die Eliza uitkiest voor haar gedichtenbundel wijst haar af en geeft aan dat vrouwen beter een kookboek kunnen schrijven. “Poëzie is niet iets waar een dame zich mee bezig hoort te houden. Ga naar huis en schrijf een kookboek voor me, dan kunnen we het misschien eens worden.“ Twijfel slaat toe bij haar, maar haar liefde voor koken ontluikt en samen met Ann start ze met het uitproberen van recepten in de keuken.
Betrokkenheid en inzichten
Afwisselend wordt het verhaal vanuit Eliza en Ann verteld. Deze vertelwijze zorgt voor betrokkenheid en geeft inzichten in hun groei en de uitdagingen waarvoor ze komen te staan. De ontwikkeling die ze doormaken gaat niet zonder slag of stoot. Met haar vlotte en uitnodigende pen weet Abbs je mee te trekken in het leven van deze sterke vrouwen die onafhankelijk willen zijn. Het zijn moedige personages die ieder op hun eigen wijze opboksen tegen hun afkomst en de tijdsgeest waarin ze leven. Eliza ziet overal poëzie in, en in haar hoofd combineert ze dingen, mengt en mixt er op lustig op los. Samen ontwikkelen ze een (culinaire) band door het testen en aanpassen van gerechten in de gemoedelijke keuken, hun veilige plek. Eten en de bereiding ervan zorgt bij dit duo voor verwerking van verdriet. Dit komt tot uiting in beschrijvingen van gerechten, waarbij het water je soms in de mond loopt. Wat opvalt is dat Eliza nog nooit in de keuken heeft gestaan en al vlug, na vallen en opstaan, de meest ingewikkelde recepten kookt en dat Ann een bijzonder smaakgevoel heeft en vlug van begrip is. Tijdens het lezen beleef en ervaar ik mijn zintuigen die genietend geprikkeld worden door de beschrijving van gemberkoek.“Ik voel de kruimel, zwaar en donker, smelten op mijn tong,” Het water loopt mij in de mond, net als Ann die er mooie woorden voor over heeft: “Ik proef een Afrikaanse hemel, een bos vol donkere aarde en warmte.”
Poëtische manier van schrijven
Abbs heeft een haast poëtische manier van schrijven die je laat genieten van onbekende gerechten waarvan je de geuren haast ruikt; schaapszadel met jus, gerookte dassenbout en kedgeree. In het plot komen belangrijke thema’s als emancipatie, persoonlijke groei, familiebanden en klassenverschillen goed naar voren. Tegen het einde is er ineens een enorme tijdssprong naar een epiloog met een bijzondere wending. Jammer, want zo krijg je het gevoel dat je iets heel belangrijks gemist hebt.
Met Miss Eliza’s Engelse keuken heeft Annabel Abbs een verhaal geschreven dat deels gebaseerd is op het leven van dichter en kookboekenauteur Eliza Acton en haar assistente Ann Kirby. Zij werkten tussen 1835 en 1845 samen aan een kookboek, dat een bestseller werd in haar tijd. De filmrechten zijn verkocht van dit boek. Het is het eerste boek van deze auteur dat in het Nederlands is vertaald.
1
Reageer op deze recensie