Lezersrecensie
Fijne who-dunnit en als standalone te lezen
Hard werken is goed voor een mens, maar het kan ook te gek worden, als je stemmen gaat horen en daardoor doordraait. Eenmaal opgenomen geweest als psychiatrisch patiënt raak je het stigma dat eraan kleeft niet vlug kwijt. Dit ondervindt hoofdpersoon Nancy aan den lijve in Stemmen in het duister van Nicci French. Mensen kijken anders naar je en de dingen die je doet worden onder een vergrootglas gelegd en in twijfel getrokken. “Je mag nooit meer een klein beetje afwijken.“
Nancy en haar vriend Felix zijn naar de andere kant van Londen verhuisd naar een goedkoper appartement. Het ziet er armoedig uit, is gehorig en bemoeizuchtige buren zijn er vanaf de eerste dag. Met deze nieuwe start hopen ze, dat Nancy verder kan herstellen na haar psychose. Vanaf het begin voelt zij zich niet op haar plek. Helemaal als blijkt dat haar partner, buiten haar om, over haar ziekte met andere bewoners van het complex heeft gepraat. Wat doe je dan als je iets niet vertrouwd? Praten met mensen die een luisterend oor bieden, alleen pakt dit niet goed uit voor Nancy. Waar onderling vertrouwen hoort te zijn is er slechts wantrouwen en Nancy heeft het gevoel niet gehoord te worden. En dan wordt haar buurvrouw dood gevonden.
Het verhaal wordt gedragen door Nancy en voor rechercheur Maud is een belangrijke ondersteunende bijrol weggelegd. Voor beiden geldt dat je leven op de rit krijgen als je met argusogen bekeken wordt, een zware opgave is. Stemmen in het duister is opgebouwd in vier delen en langzaam leer je Nancy kennen en wat ze achter zich heeft moeten laten. Haar onzekerheid door haar ziekte, maar ook de vastberadenheid waarmee ze dingen doet zijn voelbaar. Het begin is mysterieus en de spanning wordt langzaam opgevoerd. Er wordt veel aandacht geschonken aan Nancy’s twijfels en haar zoektocht een nieuw bestaan op te bouwen. De personages worden realistisch vormgegeven en met Nancy voelt men mee, mede door de wijze waarop ze behandelt wordt. Soms moet men echt even slikken. Het boek vereist wel concentratie tijdens het lezen, daar er regelmatig perspectiefwisselingen midden in de bladzijde staan en deze overgangen niet altijd duidelijk zijn. French weet goed de sfeer in het verhaal te treffen met een hoofdpersoon die ongeloofwaardig wordt gemaakt door partner en buren. Er zitten verschillende thema’s in Stemmen in het duister verwerkt; manipulatie, onderdrukking, machtsmisbruik, verraad, stalking, vertrouwen en intimidatie. Door de meerdere plotwendingen die spanning oproepen, blijft de lezer aan het boek gekluisterd en deze kan niet anders dan het achter elkaar uitlezen. Dreiging voor beide vrouwen loopt richting het einde op. De ontknoping is totaal onverwacht en kent meerdere verrassingen.
Stemmen in het duister, het tweede deel in de Maud O’ Connor-serie, is een fijne whodunit om te lezen en goed als standalone te lezen. Voelbaar is hoe zwaar vrouwen het in een (mannen) omgeving kunnen hebben en dat dingen loslaten niet eenvoudig is. Koppigheid, moed en doortastendheid vormen de sleutel tot de oplossing van een ogenschijnlijke zelfmoord.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.
Nancy en haar vriend Felix zijn naar de andere kant van Londen verhuisd naar een goedkoper appartement. Het ziet er armoedig uit, is gehorig en bemoeizuchtige buren zijn er vanaf de eerste dag. Met deze nieuwe start hopen ze, dat Nancy verder kan herstellen na haar psychose. Vanaf het begin voelt zij zich niet op haar plek. Helemaal als blijkt dat haar partner, buiten haar om, over haar ziekte met andere bewoners van het complex heeft gepraat. Wat doe je dan als je iets niet vertrouwd? Praten met mensen die een luisterend oor bieden, alleen pakt dit niet goed uit voor Nancy. Waar onderling vertrouwen hoort te zijn is er slechts wantrouwen en Nancy heeft het gevoel niet gehoord te worden. En dan wordt haar buurvrouw dood gevonden.
Het verhaal wordt gedragen door Nancy en voor rechercheur Maud is een belangrijke ondersteunende bijrol weggelegd. Voor beiden geldt dat je leven op de rit krijgen als je met argusogen bekeken wordt, een zware opgave is. Stemmen in het duister is opgebouwd in vier delen en langzaam leer je Nancy kennen en wat ze achter zich heeft moeten laten. Haar onzekerheid door haar ziekte, maar ook de vastberadenheid waarmee ze dingen doet zijn voelbaar. Het begin is mysterieus en de spanning wordt langzaam opgevoerd. Er wordt veel aandacht geschonken aan Nancy’s twijfels en haar zoektocht een nieuw bestaan op te bouwen. De personages worden realistisch vormgegeven en met Nancy voelt men mee, mede door de wijze waarop ze behandelt wordt. Soms moet men echt even slikken. Het boek vereist wel concentratie tijdens het lezen, daar er regelmatig perspectiefwisselingen midden in de bladzijde staan en deze overgangen niet altijd duidelijk zijn. French weet goed de sfeer in het verhaal te treffen met een hoofdpersoon die ongeloofwaardig wordt gemaakt door partner en buren. Er zitten verschillende thema’s in Stemmen in het duister verwerkt; manipulatie, onderdrukking, machtsmisbruik, verraad, stalking, vertrouwen en intimidatie. Door de meerdere plotwendingen die spanning oproepen, blijft de lezer aan het boek gekluisterd en deze kan niet anders dan het achter elkaar uitlezen. Dreiging voor beide vrouwen loopt richting het einde op. De ontknoping is totaal onverwacht en kent meerdere verrassingen.
Stemmen in het duister, het tweede deel in de Maud O’ Connor-serie, is een fijne whodunit om te lezen en goed als standalone te lezen. Voelbaar is hoe zwaar vrouwen het in een (mannen) omgeving kunnen hebben en dat dingen loslaten niet eenvoudig is. Koppigheid, moed en doortastendheid vormen de sleutel tot de oplossing van een ogenschijnlijke zelfmoord.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.
3
Reageer op deze recensie