Niemand is te vertrouwen

Naast thrillers schrijft Johny Bollé onder zijn pseudoniem Aster Borg romans en feelgood. In 2018 verscheen zijn eerste thriller Egyptisch blauw. Gevolgd door Bloedmaan, Hij noemde me duivelskind, Wilde gok, Duistere grens, Wat ik niet deed en Alsof ik nooit heb bestaan. Bollé schreef met Web van leugens alweer zijn achtste thriller die zich afspeelt in een klein gehucht op het Franse platteland.

Terugkomen in je geboortedorp waar je acht jaar geleden bent weggegaan voelt alsof je een te kleine jas hebt aangetrokken. Helemaal als de weinige mensen die er wonen jou argwanig en met kille, afwijzende blik begroeten.

“ In dit dorp is Madeline de gevoelloze, egoïstische dochter, de vrouw die haar geboortedorp en haar moeder in de steek liet om een carrière op te bouwen.”

Dit overkomt Madeline als zij terugkomt in Etouffant om het huis van haar overleden moeder Isabelle leeg te maken. Vanaf het begin dat zij daar arriveert gebeuren er vreemde mysterieuze dingen die haar de stuipen op het lijf jagen. Een ontmoeting met een haar onbekende vriendin van haar moeder doet haar beseffen dat er meer aan de hand is in Etouffant. Madeline ontvangt een dwingende uitnodiging bij deze vriendin langs te gaan en niemand te vertrouwen in het dorp. Wat is er in dit vreemde plaatsje aan de hand en wat heeft de dood van haar moeder daarmee te maken?

Web van leugens is een verhaal in een verhaal, waarin wat er zich in het verleden heeft voorgevallen doorwerkt in het heden. Vanaf het begin zit er een onderhuidse spanning in, die niet meer weggaat. De spanningsboog, staat strak als een snaar gespannen door het hele boek. Langzaam maar zeker krijgt het verhaal je in zijn greep, om je niet meer los te laten. Met goed uitgewerkte karakters en de nodige plaagstootjes tussen personages wordt je als lezer steeds nieuwsgieriger naar het verleden van Isabelle en haar vriendengroep. Protagonist Madeline voelt zich schuldig dat ze zo weinig naar haar moeder omgekeken heeft. Ze is eenzaam, verkoos een succesvolle carrière boven sociale contacten en is vastbesloten uit te zoeken wat er aan de hand is. De raadselachtige, bizarre inwoners van Etouffant in het heden geven je de kriebels. Ze zijn Madeline liever kwijt dan rijk, maar waarom eigenlijk? De manier waarop de korte hoofdstukken eindigen werken spanningsverhogend. Beurtelings worden ze in het heden, Madeline en het verleden, Isabelle verteld. Deze manier van vertellen werkt prikkelend, net als de cursieve stukken tekst vanuit de manipulatieve dader die het dorp in zijn greep heeft.

“Zij kan alles in de war sturen, ze moet zo snel mogelijk verdwijnen. Desnoods met geweld. De naïeve dorpelingen heb ik in mijn macht, op haar heb ik echter geen invloed.”

Bollé heeft verschillende thema’s in het boek verwerkt als jaloezie, wraak, familiegeheimen, misbruik en schuldgevoelens. Tegen het einde neemt de vaart in het verhaal toe. De kaarten zijn geschud en de waarheid komt boven tafel over wat zich in het verleden heeft plaatsgevonden. De ontknoping zie je niet aankomen en zorgt voor een totale verrassing door de meerdere plotwendingen.

Web van leugens is een meeslepend verhaal met een griezelige sfeer dat je achter elkaar uitleest door de manier waarop het plot zorgvuldig opgebouwd is.